Treatise
Z kamerą w strefie śmierci
Antena
Brak sensu, Aniołek, Żyrafa i stołek
Ciocia Cicha & Spółka
Czerwone niebo
Dekalog teatralny "Krótki spektakl o miłości"
Diva Futura
Fathers
Kąpiel w dźwiękach - koncert gongów i mis Rimy Sadurskiej
Kino 5 zmysłów: THE LAST SHOWGIRL
KOK five o'clock
Lublin Jazz Festiwal: Forever Forward: Dust Bunny / Otomo Yoshihide New Jazz Quintet
Mars Express
MIAZGA
Mikrociało
Najpiękniejszy Wschód
Niesamowite przygody skarpetek
Only Mess / Vermona Kids / Headwinds
Pan Nikt kontra Putin
Pod lodem
Riefenstahl
Ryt przejścia
Sanatorium Zdrowie PLUS
Surfer
Ukryty motyw
Wrócicie do siebie
Wspaniały świat
Wszystkie odcienie światła
Zły
“O czym marzą kulki?”
„Dobry Potańc” z Dobrze Dobraną Kapelą i gośćmi – KWADRYL i Kapela Fajerka
Treatise
Treatise w choreografii Milana Tomášika to spektakl inspirowany partyturą graficzną stworzoną przez angielskiego kompozytora Corneliusa Cardew w latach 1963-1967. Składa się ona ze 193 stron pełnych symboli, linii oraz różnorodnych geometrycznych i abstrakcyjnych kształtów. Publikując partyturę, Cardew nie wyjaśnił w jaki sposób powinno się ją wykonywać, jedynie w innym dziele pt. Treatise Handbook (1970), zawarł on podpowiedź, że „interpretacja utworu ma być muzyczna”. Chociaż partytura Cardew dotyczyła utworu muzycznego, zaskakuje ona swoją niekonwencjonalną wizualnością, która bardziej przypomina abstrakcyjną typografię niż znane zapisy nutowe. Dzięki temu stała się ona dla Milana Tomasika i Krakowskiego Teatru Tańca podstawą do stworzenia oryginalnej choreografii, pełnej dynamicznych sekwencji ruchowych i wizualnych walorów scenograficznych.
„Praca Cardew postawiła przede mną ekscytujące wyzwanie: jak zinterpretować i przekształcić wizualnie imponującą partyturę muzyczną w taniec i choreografię. Pojedyncze działania bazują na dziele Cardew, jednak ich ostateczna forma i kompozycja wykracza poza materiał wyjściowy. Zespół Krakowskiego Teatru Tańca tworzy swój własny, unikalny przestrzenny i czasowy wszechświat.” Milan Tomášik
choreografia: Milan Tomášik
współpraca choreograficzna i wykonanie: Agnieszka Bednarz-Tyran, Agnieszka Kramarz, Patrycja Marszałek, Yelyzaveta Tereshonok, Paweł Urbanowicz
asystentka choreografa: Agnieszka Bednarz-Tyran
muzyka: Piotr Peszat
światło: Michał Wawrzyniak
kostiumy: Dominik Więcek
identyfikacja graficzna: Weronika Wawryk
koordynacja i produkcja: Paweł Łyskawa, Izabela Zawadzka
premiera: 15.3.2024
czas trwania: 50 minut
***
Produkcję spektaklu dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego oraz programu Beyond Front@: Bridging Periphery finansowanego ze środków programu Kreatywna Europa (2023-2026) z udziałem podmiotów: Krakow Dance Theatre – Krakowski Teatr Tańca (PL), Central Europe Dance Theatre – CEDT (HU), Bunker (SLO), Hrvatski institut za pokret i ples – HIPP (CRO), M Studio and Moira Cultural and Youth Association (RO) and Vitlycke – CPA (SWE).
Sfinansowane ze środków UE. Wyrażone poglądy i opinie są jedynie opiniami autora lub autorów i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy i opinie Unii Europejskiej lub Europejskiej Agencji Wykonawczej ds. Edukacji i Kultury (EACEA). Unia Europejska ani EACEA nie ponoszą za nie odpowiedzialności.
Partnerzy premiery: Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA w Krakowie oraz Teatr Studio w Warszawie
Zadanie finansowane jest ze środków Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Przestrzenie Sztuki – Taniec, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Lokalnym operatorem Programu jest Centrum Kultury w Lublinie.
„Praca Cardew postawiła przede mną ekscytujące wyzwanie: jak zinterpretować i przekształcić wizualnie imponującą partyturę muzyczną w taniec i choreografię. Pojedyncze działania bazują na dziele Cardew, jednak ich ostateczna forma i kompozycja wykracza poza materiał wyjściowy. Zespół Krakowskiego Teatru Tańca tworzy swój własny, unikalny przestrzenny i czasowy wszechświat.” Milan Tomášik
choreografia: Milan Tomášik
współpraca choreograficzna i wykonanie: Agnieszka Bednarz-Tyran, Agnieszka Kramarz, Patrycja Marszałek, Yelyzaveta Tereshonok, Paweł Urbanowicz
asystentka choreografa: Agnieszka Bednarz-Tyran
muzyka: Piotr Peszat
światło: Michał Wawrzyniak
kostiumy: Dominik Więcek
identyfikacja graficzna: Weronika Wawryk
koordynacja i produkcja: Paweł Łyskawa, Izabela Zawadzka
premiera: 15.3.2024
czas trwania: 50 minut
***
Produkcję spektaklu dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego oraz programu Beyond Front@: Bridging Periphery finansowanego ze środków programu Kreatywna Europa (2023-2026) z udziałem podmiotów: Krakow Dance Theatre – Krakowski Teatr Tańca (PL), Central Europe Dance Theatre – CEDT (HU), Bunker (SLO), Hrvatski institut za pokret i ples – HIPP (CRO), M Studio and Moira Cultural and Youth Association (RO) and Vitlycke – CPA (SWE).
Sfinansowane ze środków UE. Wyrażone poglądy i opinie są jedynie opiniami autora lub autorów i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy i opinie Unii Europejskiej lub Europejskiej Agencji Wykonawczej ds. Edukacji i Kultury (EACEA). Unia Europejska ani EACEA nie ponoszą za nie odpowiedzialności.
Partnerzy premiery: Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA w Krakowie oraz Teatr Studio w Warszawie
Zadanie finansowane jest ze środków Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Przestrzenie Sztuki – Taniec, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Lokalnym operatorem Programu jest Centrum Kultury w Lublinie.
Z kamerą w strefie śmierci
Utytułowany himalaista i filmowiec, Oswald Rodrigo Pereira wraca ze swoją prelekcją do Lublina. Jego historia to opowieść o sile woli, przetrwaniu i walce ze swoimi słabościami oraz przeciwnościami losu. Występom towarzyszą świetne fotografie i niepublikowane wcześniej materiały filmowe.
Oswald pojechał zimą 2018 roku do Pakistanu by relacjonować losy zimowej narodowej wyprawy na K2. Od tego czasu wziął udział w dziesięciu wyprawach w najwyższe góry świata. W styczniu bieżącego roku wrócił z Nepalu, gdzie uczestniczył w zimowej próbie wejścia w stylu alpejskim na Manaslu, ósmy ośmiotysięcznik świata. Stworzył team wraz z legendarnym Simone Moro i najmłodszym zdobywcą Korony Himalajów i Karakorum, 18-letnim Nimą Rinji Sherpą. Wspinacze góry nie zdobyli, ale planują powtórzyć swoją próbę już najbliższej zimy.
Od dwóch lat Oswald wspina się z Bartkiem Ziemskim. Wspólnie stworzyli MAD Ski Project, który w znakomitym stylu zdobywa kolejne ośmiotysięczniki. Bartek zjeżdża z nich na nartach (ma na swoim koncie już sześć zjazdów z ośmiotysięczników, w tym dwa pierwsze w historii), a Oswald to filmuje. Efektem tej współpracy jest film dokumentalny „The Silent Escape”, który miał swoją premierę w październiku 2023 roku i od tego czasu był wyświetlany w ponad 20 krajach na świecie.
Oswald odwiedzi Lublin w przededniu wyjazdu na Denali, najwyższy szczyt Ameryki Północnej. Opowie o swoim reżimie treningowym i o tym jak właściwie przygotować się do wyprawy w góry najwyższe.
Oswald Rodrigo Pereira – filmowiec, reporter i himalaista, uczestnik dziesięciu wypraw w Himalaje i Karakorum, autor nagradzanych na wielu festiwalach w Polsce i za granicą filmów dokumentalnych, wszedł na pięć ośmiotysięczników bez wspomagania się dodatkowym tlenem i bez personalnego wsparcia Szerpów.
Oswald pojechał zimą 2018 roku do Pakistanu by relacjonować losy zimowej narodowej wyprawy na K2. Od tego czasu wziął udział w dziesięciu wyprawach w najwyższe góry świata. W styczniu bieżącego roku wrócił z Nepalu, gdzie uczestniczył w zimowej próbie wejścia w stylu alpejskim na Manaslu, ósmy ośmiotysięcznik świata. Stworzył team wraz z legendarnym Simone Moro i najmłodszym zdobywcą Korony Himalajów i Karakorum, 18-letnim Nimą Rinji Sherpą. Wspinacze góry nie zdobyli, ale planują powtórzyć swoją próbę już najbliższej zimy.
Od dwóch lat Oswald wspina się z Bartkiem Ziemskim. Wspólnie stworzyli MAD Ski Project, który w znakomitym stylu zdobywa kolejne ośmiotysięczniki. Bartek zjeżdża z nich na nartach (ma na swoim koncie już sześć zjazdów z ośmiotysięczników, w tym dwa pierwsze w historii), a Oswald to filmuje. Efektem tej współpracy jest film dokumentalny „The Silent Escape”, który miał swoją premierę w październiku 2023 roku i od tego czasu był wyświetlany w ponad 20 krajach na świecie.
Oswald odwiedzi Lublin w przededniu wyjazdu na Denali, najwyższy szczyt Ameryki Północnej. Opowie o swoim reżimie treningowym i o tym jak właściwie przygotować się do wyprawy w góry najwyższe.
Oswald Rodrigo Pereira – filmowiec, reporter i himalaista, uczestnik dziesięciu wypraw w Himalaje i Karakorum, autor nagradzanych na wielu festiwalach w Polsce i za granicą filmów dokumentalnych, wszedł na pięć ośmiotysięczników bez wspomagania się dodatkowym tlenem i bez personalnego wsparcia Szerpów.
Antena
Antena
Historie o miłości zaczynają się rano,
W chłodnym pokoju, gdzie tych dwoje
stara się w ślepym porannym oświetleniu
twardo patrzeć sobie w oczy,
nie odwracać wzroku,
nie wstydząc się tego, co właśnie zostało powiedziane,
nie żałując tego, co właśnie zostało zrobione.
I kiedy ktoś pierwszy nie wytrzymuje –
a kto pierwszy nie wytrzymuje? on nie wytrzymuje
i patrzy jej za ramię,
i zauważa przechodniów deszczu za oknem –
wtedy w jego spojrzeniu pojawia się to,
co można nazwać miłością.
SERHIJ ŻADAN, tłum. Bohdan Zadura
Reżyser o spektaklu:
Przekładając poezję Żadana na język tańca, teatru fizycznego i muzyki, adaptujemy na scenę wybrane wiersze z wydanego w 2018 roku tomiku,, Antena”. Nasz spektakl w elegijnym tonie opowiada o zakończeniu historii miłosnej, o przejściu żałoby po utracie bliskiej osoby, o kruchości ludzkiego życia oraz o oporze i sile twórczej, pozwalającej przekroczyć traumę.
Serhij Żadan jest jednym z najwybitniejszych współczesnych ukraińskich pisarzy i poetów. Całe życie związany z Charkowem, uznawany za kontynuatora ukraińskiej awangardy. W 2022 Komitet Nauk o Literaturze PAN nominował pisarza do Literackiej Nagrody Nobla. Po 24.02.2022 nie opuścił Charkowa. W swojej publikowanej w mediach społecznościowych kronice stał się świadkiem wojny i symbolem ukraińskiego oporu.
Twórcy
Autor tekstu: Serhij Żadan
Tłumaczenie: Bohdan Zadura
Reżyseria i adaptacja: Maciej Gorczyński
Scenografia, video, reżyseria światła: Iwona Bandzarewicz
Choreografia: Natalia Dinges, Piotr Stanek
Obsada: Natalia Dinges, Agnieszka Kocińska, Piotr Stanek
Muzyka: Agnieszka Kocińska, Piotr Korzeniak
Muzyka na żywo: Mateusz Januła-Gniadek
Projekt plakatu: Iwona Bandzarewicz
Producent: Mateusz Kowalski
W spektaklu wykorzystano autorski tekst Agnieszki Kocińskiej
Produkcja: Teatr Rozbark w Bytomiu w ramach Programu Przestrzenie Sztuki – Taniec
Pokaz spektaklu w Lublinie jest finansowany jest ze środków Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Przestrzenie Sztuki – Taniec, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Lokalnym operatorem Programu jest Centrum Kultury w Lublinie.
W spektaklu występują elementy nagości. Sugerowany dla widzów 16+
Historie o miłości zaczynają się rano,
W chłodnym pokoju, gdzie tych dwoje
stara się w ślepym porannym oświetleniu
twardo patrzeć sobie w oczy,
nie odwracać wzroku,
nie wstydząc się tego, co właśnie zostało powiedziane,
nie żałując tego, co właśnie zostało zrobione.
I kiedy ktoś pierwszy nie wytrzymuje –
a kto pierwszy nie wytrzymuje? on nie wytrzymuje
i patrzy jej za ramię,
i zauważa przechodniów deszczu za oknem –
wtedy w jego spojrzeniu pojawia się to,
co można nazwać miłością.
SERHIJ ŻADAN, tłum. Bohdan Zadura
Reżyser o spektaklu:
Przekładając poezję Żadana na język tańca, teatru fizycznego i muzyki, adaptujemy na scenę wybrane wiersze z wydanego w 2018 roku tomiku,, Antena”. Nasz spektakl w elegijnym tonie opowiada o zakończeniu historii miłosnej, o przejściu żałoby po utracie bliskiej osoby, o kruchości ludzkiego życia oraz o oporze i sile twórczej, pozwalającej przekroczyć traumę.
Serhij Żadan jest jednym z najwybitniejszych współczesnych ukraińskich pisarzy i poetów. Całe życie związany z Charkowem, uznawany za kontynuatora ukraińskiej awangardy. W 2022 Komitet Nauk o Literaturze PAN nominował pisarza do Literackiej Nagrody Nobla. Po 24.02.2022 nie opuścił Charkowa. W swojej publikowanej w mediach społecznościowych kronice stał się świadkiem wojny i symbolem ukraińskiego oporu.
Twórcy
Autor tekstu: Serhij Żadan
Tłumaczenie: Bohdan Zadura
Reżyseria i adaptacja: Maciej Gorczyński
Scenografia, video, reżyseria światła: Iwona Bandzarewicz
Choreografia: Natalia Dinges, Piotr Stanek
Obsada: Natalia Dinges, Agnieszka Kocińska, Piotr Stanek
Muzyka: Agnieszka Kocińska, Piotr Korzeniak
Muzyka na żywo: Mateusz Januła-Gniadek
Projekt plakatu: Iwona Bandzarewicz
Producent: Mateusz Kowalski
W spektaklu wykorzystano autorski tekst Agnieszki Kocińskiej
Produkcja: Teatr Rozbark w Bytomiu w ramach Programu Przestrzenie Sztuki – Taniec
Pokaz spektaklu w Lublinie jest finansowany jest ze środków Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Przestrzenie Sztuki – Taniec, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Lokalnym operatorem Programu jest Centrum Kultury w Lublinie.
W spektaklu występują elementy nagości. Sugerowany dla widzów 16+
Brak sensu, Aniołek, Żyrafa i stołek
„Jeżeli komukolwiek może się coś złego przytrafić, to właśnie jej się przytrafi, taki urok żyrafi” obwieszcza wesoło Kameleon.
Żyrafa jest pechowa, odkąd pamięta, a zwierzęta całej Afryki chowają się przed nią, aby nie ściągnąć na siebie jakiejś ałajćki lub większego niedajszef nieszczęścia. Pewnego dnia jednak stanie się coś nieoczekiwanego, co sprawi, że Żyrafa spotka wyjątkowych kompanów, dla których nie będzie kulą u nogi. Razem wyruszą na pewną wyprawę… Wesoła i mądra opowieść o przyjaźni i poszukiwaniu sensu w życiu. Spektakl od 3 do 93 roku życia… W drogę!
Żyrafa jest pechowa, odkąd pamięta, a zwierzęta całej Afryki chowają się przed nią, aby nie ściągnąć na siebie jakiejś ałajćki lub większego niedajszef nieszczęścia. Pewnego dnia jednak stanie się coś nieoczekiwanego, co sprawi, że Żyrafa spotka wyjątkowych kompanów, dla których nie będzie kulą u nogi. Razem wyruszą na pewną wyprawę… Wesoła i mądra opowieść o przyjaźni i poszukiwaniu sensu w życiu. Spektakl od 3 do 93 roku życia… W drogę!
Ciocia Cicha & Spółka
Karolina Cicha i jej Spółka, grupa multiinstrumentalistów przybliżająca muzykę tradycyjną w nowych aranżacjach, tym razem zaprezentują się w programie ukierunkowanym do młodszych odbiorców. Ale również rodzice i starsze pokolenie z pewnością z przyjemnością staną się odbiorcami tego koncertu. Usłyszymy m.in. melodie polskie, tatarskie czy żydowskie. Będą opowieści o instrumentach etnicznych, wspólne śpiewanie i nienachalne działania warsztatowe.
Piosenki o emocjach, o marzeniach, ale również poruszające problematykę przyrodniczą i ekologiczną – to utwory, które popłyną ze sceny w Wirydarzu Centrum Kultury w Lublinie w wyjątkowym dniu czyli Dniu Dziecka.
A przecież w każdym z nas nadal tkwi trochę dziecięcej ciekawości świata.
CIOCIA CICHA – czyli Karolina Cicha jest wokalistką, kompozytorką, autorką tekstów i multiinstrumentalistką zafascynowaną tradycyjną muzyką mniejszości północno-wschodniej Polski. Jej płyty „TANY” oraz „SAD” były nominowane do Fryderyka w kategorii Muzyka Korzeni. Cicha ze swą muzyką odwiedziła kilkadziesiąt festiwali w Europie, Azji i Ameryce. W 2015 roku Cicha znalazła się w oficjalnej selekcji na WOMEX - największym festiwalu World Music na świecie. Wraz ze SPÓŁKĄ zdobyła GRAND PRIX i Nagrodę Publiczności na Festiwalu Folkowym Polskiego Radia "Nowa Tradycja".
SPÓŁKA - to zespół muzyków-wirtuozów specjalizujących się w grze na różnorodnych instrumentach etnicznych. Aranżacje zespołu oscylują na syku tradycji i współczesności. Obecny kierunek poszukiwań zespołu to etniczny groove, rytm, energia oraz melodyjność, która pozwala zachować prawdę emocji i metafizyki.
Piosenki o emocjach, o marzeniach, ale również poruszające problematykę przyrodniczą i ekologiczną – to utwory, które popłyną ze sceny w Wirydarzu Centrum Kultury w Lublinie w wyjątkowym dniu czyli Dniu Dziecka.
A przecież w każdym z nas nadal tkwi trochę dziecięcej ciekawości świata.
CIOCIA CICHA – czyli Karolina Cicha jest wokalistką, kompozytorką, autorką tekstów i multiinstrumentalistką zafascynowaną tradycyjną muzyką mniejszości północno-wschodniej Polski. Jej płyty „TANY” oraz „SAD” były nominowane do Fryderyka w kategorii Muzyka Korzeni. Cicha ze swą muzyką odwiedziła kilkadziesiąt festiwali w Europie, Azji i Ameryce. W 2015 roku Cicha znalazła się w oficjalnej selekcji na WOMEX - największym festiwalu World Music na świecie. Wraz ze SPÓŁKĄ zdobyła GRAND PRIX i Nagrodę Publiczności na Festiwalu Folkowym Polskiego Radia "Nowa Tradycja".
SPÓŁKA - to zespół muzyków-wirtuozów specjalizujących się w grze na różnorodnych instrumentach etnicznych. Aranżacje zespołu oscylują na syku tradycji i współczesności. Obecny kierunek poszukiwań zespołu to etniczny groove, rytm, energia oraz melodyjność, która pozwala zachować prawdę emocji i metafizyki.
Czerwone niebo
Leon i Felix to dwaj przyjaciele, którzy postanowili spędzić lato w położonym w lesie domku wakacyjnym nad Bałtykiem. Ma to być czas relaksu, odpoczynku od miasta, ale też poszukiwania inspiracji do pracy. Pierwszy z nich pisze właśnie kolejną książkę, drugi próbuje skompletować fotograficzne portfolio. Kiedy mężczyźni docierają na miejsce, wygląda na to, że nie będą tam sami.
Okazuje się, że jeden z pokoi zajmuje młoda dziewczyna imieniem Nadja, którą z kolei odwiedza Devid. Optymizm oraz radość z życia, jakie wnosi ta dwójka, nie współgra z pozą udręczonego artysty reprezentowaną przez Leona. Mężczyzna przechodzi kryzys twórczy, a dodatkowy stres powoduje u niego zapowiedź odwiedzin wydawcy. Chcąc nie chcąc, czwórka młodych bohaterów jest na siebie skazana, a wzajemne relacje między nimi ulegają ciągłym zmianom. Sytuacja robi się coraz bardziej napięta, gdy w okolicy wybucha seria groźnych pożarów lasu.
Okazuje się, że jeden z pokoi zajmuje młoda dziewczyna imieniem Nadja, którą z kolei odwiedza Devid. Optymizm oraz radość z życia, jakie wnosi ta dwójka, nie współgra z pozą udręczonego artysty reprezentowaną przez Leona. Mężczyzna przechodzi kryzys twórczy, a dodatkowy stres powoduje u niego zapowiedź odwiedzin wydawcy. Chcąc nie chcąc, czwórka młodych bohaterów jest na siebie skazana, a wzajemne relacje między nimi ulegają ciągłym zmianom. Sytuacja robi się coraz bardziej napięta, gdy w okolicy wybucha seria groźnych pożarów lasu.
Dekalog teatralny "Krótki spektakl o miłości"
Dekalog Teatralny
Dekalog – dziesięć przykazań, dziesięć zasad. Pojęcie nie tylko religijne, lecz stosowane również w
codziennej komunikacji. To także filmowy „Dekalog” Kieślowskiego i Piesiewicza, który 30 lat temu
stał się nowym punktem odniesienia, zaczynem otwartej rozmowy o wartościach w laickim świecie.
Dziś chcemy zainicjować kolejny dyskurs – posługując się językiem teatru.
Tematy z kamiennych tablic i współczesne odczytanie tego, co zawsze było dla ludzkości za trudne.
Na takim założeniu ma oprzeć się „Dekalog Teatralny” – cykl spektakli inspirowanych w tym samym
stopniu biblijnymi przykazaniami, co filmowym kontekstem. Czy pozostaną ze sobą w sporze, czy
ułożą się w harmonijny obraz? – trudno to przewidzieć, ale warto się przyglądać.
Miłość to miłość – bez względu na czasy i okoliczności.
Szóste przykazanie „Nie cudzołóż” to obecnie materia dużo potężniejsza niż tylko relacja pomiędzy
partnerami. Babrzemy się w nielojalności, nadwątlaniu zaufania, grze pozorów, potrzebie kontroli.
Inscenizacja „Krótki spektakl o miłości” nawiązuje do szóstej części „Dekalogu”
Kieślowskiego/Piesiewicza, noszącej tytuł „Krótki film o miłości”, z Grażyną Szapołowską i Olafem
Lubaszenką w rolach głównych. Nasze krótkie przedstawienie jest próbą zintensyfikowania
zawartych w filmie treści.
Jeśli bohater Kieślowskiego przy użyciu lunety potrafił odrzeć sąsiadkę z prywatności i ingerować w
jej życie osobiste, to jaki oręż trzyma w ręku Blanka – bohaterka spektaklu, która ma do dyspozycji
specjalistyczną elektronikę i oprogramowanie szpiegujące?
Czworo bohaterów „Krótkiego spektaklu o miłości” ma ogromny problem z nazywaniem,
wyrażaniem i identyfikacją swoich emocji. Dużo pewniej czują się ukryci za monitorami komputerów
i ekranami smartfonów. Wszechpotężna i wszechogarniająca możliwość podglądania daje im
złudzenie wiedzy o innych.
W przedstawieniu „Krótki spektakl o miłości” próbujemy odnaleźć prostotę i czystość, tak trudne do
wychwycenia w plątaninie kabli, sprzętów i gadżetów, które mają zastąpić obecność drugiego
człowieka.
koncepcja i reżyseria: Alina Moś
obsada: Jolanta Olszewska, Joanna Wawrzyńska, Mateusz Michnikowski, Błażej Wójcik
tekst: Artur Pałyga
scenografia, kostiumy i światło: Natalia Kołodziej
muzyka: Dominik Strycharski
ruch sceniczny: Bartosz Bandura
kurator cyklu: Łukasz Witt-Michałowski
zespół produkcyjny: Magdalena Andrasz, Ksenia Duńska, Joanna Kolstrung, Tymoteusz Wojna
kreacje graficzne: Piotr Kulawczuk
czas trwania: 80 miniut
Dekalog – dziesięć przykazań, dziesięć zasad. Pojęcie nie tylko religijne, lecz stosowane również w
codziennej komunikacji. To także filmowy „Dekalog” Kieślowskiego i Piesiewicza, który 30 lat temu
stał się nowym punktem odniesienia, zaczynem otwartej rozmowy o wartościach w laickim świecie.
Dziś chcemy zainicjować kolejny dyskurs – posługując się językiem teatru.
Tematy z kamiennych tablic i współczesne odczytanie tego, co zawsze było dla ludzkości za trudne.
Na takim założeniu ma oprzeć się „Dekalog Teatralny” – cykl spektakli inspirowanych w tym samym
stopniu biblijnymi przykazaniami, co filmowym kontekstem. Czy pozostaną ze sobą w sporze, czy
ułożą się w harmonijny obraz? – trudno to przewidzieć, ale warto się przyglądać.
Miłość to miłość – bez względu na czasy i okoliczności.
Szóste przykazanie „Nie cudzołóż” to obecnie materia dużo potężniejsza niż tylko relacja pomiędzy
partnerami. Babrzemy się w nielojalności, nadwątlaniu zaufania, grze pozorów, potrzebie kontroli.
Inscenizacja „Krótki spektakl o miłości” nawiązuje do szóstej części „Dekalogu”
Kieślowskiego/Piesiewicza, noszącej tytuł „Krótki film o miłości”, z Grażyną Szapołowską i Olafem
Lubaszenką w rolach głównych. Nasze krótkie przedstawienie jest próbą zintensyfikowania
zawartych w filmie treści.
Jeśli bohater Kieślowskiego przy użyciu lunety potrafił odrzeć sąsiadkę z prywatności i ingerować w
jej życie osobiste, to jaki oręż trzyma w ręku Blanka – bohaterka spektaklu, która ma do dyspozycji
specjalistyczną elektronikę i oprogramowanie szpiegujące?
Czworo bohaterów „Krótkiego spektaklu o miłości” ma ogromny problem z nazywaniem,
wyrażaniem i identyfikacją swoich emocji. Dużo pewniej czują się ukryci za monitorami komputerów
i ekranami smartfonów. Wszechpotężna i wszechogarniająca możliwość podglądania daje im
złudzenie wiedzy o innych.
W przedstawieniu „Krótki spektakl o miłości” próbujemy odnaleźć prostotę i czystość, tak trudne do
wychwycenia w plątaninie kabli, sprzętów i gadżetów, które mają zastąpić obecność drugiego
człowieka.
koncepcja i reżyseria: Alina Moś
obsada: Jolanta Olszewska, Joanna Wawrzyńska, Mateusz Michnikowski, Błażej Wójcik
tekst: Artur Pałyga
scenografia, kostiumy i światło: Natalia Kołodziej
muzyka: Dominik Strycharski
ruch sceniczny: Bartosz Bandura
kurator cyklu: Łukasz Witt-Michałowski
zespół produkcyjny: Magdalena Andrasz, Ksenia Duńska, Joanna Kolstrung, Tymoteusz Wojna
kreacje graficzne: Piotr Kulawczuk
czas trwania: 80 miniut
Diva Futura
To prawdziwa historia wrażliwych i ambitnych kobiet z nieposkromioną potrzebą wolności, które zatrudniają się w agencji porno. Ilona, znana jako Cicciolina, to misjonarka miłości i obrończyni wolności, Moana – ambitna idealistka, na każdym kroku mierząca się z pogardą, a Eva – romantyczka po przejściach.
Jest także Debora, która przychodzi do agencji, myśląc o chwilowej pracy asystentki, ale zostaje tam przez dziesięć lat, znajdując drugą rodzinę. Nad całością czuwa Riccardo, założyciel agencji, wizjoner, powiernik i przyjaciel.
Byli amoralni, nigdy niemoralni. Zobacz, jak pierwsze na świecie gwiazdy porno żyły według własnych zasad, mierząc się z zaszufladkowaniem i niezrozumieniem społeczeństwa.
Pragniemy przypomnieć, że w Kinie CK obowiązuje hasło „Kino, nie popcorn”, które oznacza, że stawiamy na seanse bez wszechobecnych chrupiących przekąsek oraz bloków reklamowych. Godziny seansów w naszym kinie są więc równoznaczne z rozpoczęciem projekcji filmowej. Prosimy o punktualne przybycie.
Jest także Debora, która przychodzi do agencji, myśląc o chwilowej pracy asystentki, ale zostaje tam przez dziesięć lat, znajdując drugą rodzinę. Nad całością czuwa Riccardo, założyciel agencji, wizjoner, powiernik i przyjaciel.
Byli amoralni, nigdy niemoralni. Zobacz, jak pierwsze na świecie gwiazdy porno żyły według własnych zasad, mierząc się z zaszufladkowaniem i niezrozumieniem społeczeństwa.
Pragniemy przypomnieć, że w Kinie CK obowiązuje hasło „Kino, nie popcorn”, które oznacza, że stawiamy na seanse bez wszechobecnych chrupiących przekąsek oraz bloków reklamowych. Godziny seansów w naszym kinie są więc równoznaczne z rozpoczęciem projekcji filmowej. Prosimy o punktualne przybycie.
Fathers
FATHERS: Monodram wojenny w wykonaniu Maksyma Demskyiego
Centrum Kultury w Lublinie z dumą prezentuje "FATHERS", monodram ukraińskiego reżysera Maksyma Demskyiego, zrealizowany w ramach jego rezydencji artystycznej Culture Moves Europe mobility project. Spektakl, poruszający tematykę traumy wojennej i uchodźstwa, to nie tylko wyraz artystycznej wizji Demskiego, ale również głęboko osobiste świadectwo doświadczeń reżysera.
Demski, znany ze swoich odważnych i prowokujących do refleksji spektakli, tym razem staje na scenie sam, by opowiedzieć historię człowieka naznaczonego piętnem wojny. Czerpając inspirację m.in. z książki Ivana Bogrianogo "Człowiek biegnie nad przepaścią" oraz współczesnych ukraińskich kronik wojennych, Demskyi tworzy poruszający obraz rzeczywistości naznaczonej konfliktem. Spektakl wzbogacają kompozycje muzyczne Pawła Passiniego oraz projekcje Aleny Semeniuk, a choreografię stworzyła ukraińska tancerka Khristina Shyshkaryova.
"FATHERS" to nie tylko spektakl o wojnie. To również opowieść o sile ludzkiego ducha, nadziei i przetrwaniu. Demski z niezwykłą szczerością dzieli się swoimi przeżyciami, dając tym samym widzom możliwość głębszego zrozumienia tragedii wojny na Ukrainie.
Premiera spektaklu odbędzie się 4 sierpnia o 19:00 na Sali Widowiskowej w Centrum Kultury w Lublinie.
Spektakl w języku ukraińskim z polskimi napisami.
Skład zespołu:
Reżyseria, dramat, obsada: Maksym Demskyi muzyka: Paweł Passini; choreografia: Khristina Shyshkaryova; multimedia i kostiumy: Alena Semeniuk; Producentka: Anna Basova
produkcja: Departamentem Wspólnot Kulturalnych / Centrum Kultury w Lublinie
Centrum Kultury w Lublinie z dumą prezentuje "FATHERS", monodram ukraińskiego reżysera Maksyma Demskyiego, zrealizowany w ramach jego rezydencji artystycznej Culture Moves Europe mobility project. Spektakl, poruszający tematykę traumy wojennej i uchodźstwa, to nie tylko wyraz artystycznej wizji Demskiego, ale również głęboko osobiste świadectwo doświadczeń reżysera.
Demski, znany ze swoich odważnych i prowokujących do refleksji spektakli, tym razem staje na scenie sam, by opowiedzieć historię człowieka naznaczonego piętnem wojny. Czerpając inspirację m.in. z książki Ivana Bogrianogo "Człowiek biegnie nad przepaścią" oraz współczesnych ukraińskich kronik wojennych, Demskyi tworzy poruszający obraz rzeczywistości naznaczonej konfliktem. Spektakl wzbogacają kompozycje muzyczne Pawła Passiniego oraz projekcje Aleny Semeniuk, a choreografię stworzyła ukraińska tancerka Khristina Shyshkaryova.
"FATHERS" to nie tylko spektakl o wojnie. To również opowieść o sile ludzkiego ducha, nadziei i przetrwaniu. Demski z niezwykłą szczerością dzieli się swoimi przeżyciami, dając tym samym widzom możliwość głębszego zrozumienia tragedii wojny na Ukrainie.
Premiera spektaklu odbędzie się 4 sierpnia o 19:00 na Sali Widowiskowej w Centrum Kultury w Lublinie.
Spektakl w języku ukraińskim z polskimi napisami.
Skład zespołu:
Reżyseria, dramat, obsada: Maksym Demskyi muzyka: Paweł Passini; choreografia: Khristina Shyshkaryova; multimedia i kostiumy: Alena Semeniuk; Producentka: Anna Basova
produkcja: Departamentem Wspólnot Kulturalnych / Centrum Kultury w Lublinie
Kąpiel w dźwiękach - koncert gongów i mis Rimy Sadurskiej
Zapraszamy na niezwykły koncert gongów i mis śpiewających, który poprowadzi Rima Sadurska.
Kąpiel w dźwiękach jest unikalnym doświadczeniem, podczas którego artystka wykorzystuje harmoniczne wibracje gongów i mis śpiewających do wywołania głębokiego stanu relaksu i medytacji.
Prowadząca: Rima Sadurska – mistrzyni naturopatii, artystka.
Od 2017 roku zajmuje się dźwiękiem i sztuką performatywną, prowadzi kąpiele w dźwiękach oraz śpiewa pieśni tradycyjne. Od 2011 roku praktykuje bioenergoterapię i medytację. Ukończyła studia na kierunku Terapie naturalne oraz liczne szkolenia z zakresu dźwiękoterapii, medytacji, uzdrawiania i pracy z głosem. Jest absolwentką Akademii Praktyk Teatralnych w Gardzienicach oraz studiów podyplomowych Instytutu Sztuki PAN. Prowadzi indywidualną praktykę, wspierając procesy osobistej transformacji oraz oprawę artystyczną uroczystości rodzinnych.
Bilety przedsprzedaż 30 zł ulgowy/40 zł normalny
Bilety w dniu wydarzenia 40 zł ulgowy/50 zł normalny
UWAGA: Prosimy o przyniesienia dla siebie maty, koca i poduszki. Kąpiel w dźwiękach jest wydarzeniem przeznaczonym do odbioru na leżąco, w relaksie z zamkniętymi oczami.
Kąpiel w dźwiękach jest unikalnym doświadczeniem, podczas którego artystka wykorzystuje harmoniczne wibracje gongów i mis śpiewających do wywołania głębokiego stanu relaksu i medytacji.
Prowadząca: Rima Sadurska – mistrzyni naturopatii, artystka.
Od 2017 roku zajmuje się dźwiękiem i sztuką performatywną, prowadzi kąpiele w dźwiękach oraz śpiewa pieśni tradycyjne. Od 2011 roku praktykuje bioenergoterapię i medytację. Ukończyła studia na kierunku Terapie naturalne oraz liczne szkolenia z zakresu dźwiękoterapii, medytacji, uzdrawiania i pracy z głosem. Jest absolwentką Akademii Praktyk Teatralnych w Gardzienicach oraz studiów podyplomowych Instytutu Sztuki PAN. Prowadzi indywidualną praktykę, wspierając procesy osobistej transformacji oraz oprawę artystyczną uroczystości rodzinnych.
Bilety przedsprzedaż 30 zł ulgowy/40 zł normalny
Bilety w dniu wydarzenia 40 zł ulgowy/50 zł normalny
UWAGA: Prosimy o przyniesienia dla siebie maty, koca i poduszki. Kąpiel w dźwiękach jest wydarzeniem przeznaczonym do odbioru na leżąco, w relaksie z zamkniętymi oczami.
Kino 5 zmysłów: THE LAST SHOWGIRL
Shelley występuje w rewii w Las Vegas. Praca jest jej ogromną pasją i sposobem na realizację siebie, dla niej przed laty poświęciła rodzinę. Dziś dowiaduje się, że spektakl, któremu oddała wszystko, schodzi z afisza. Ale choć 57-letnia tancerka słyszy zewsząd, że jej czas już minął, nie zamierza zejść ze sceny. W mieście, które wabi jak fatamorgana, by brutalnie obudzić ze snu, kobieta walczy o swoje marzenia i odzyskanie relacji z córką. Dojrzała tancerka bez klasycznego wykształcenia i matka, która nigdy nie była idealna - Shelly to pełnokrwista bohaterka, której życie nie oszczędza, ale która udowadnia, że koniec może być nowym początkiem. Hołdem dla Anderson i jej historii jest napisana na potrzeby filmu, nominowana do Złotego Globu piosenka Miley Cyrus „Beautiful That Way".
Intymny, rozpięty pomiędzy iluzjami a rzeczywistością, luksusową fasadą a surowym życiem, które toczy się za jej kulisami, „The Last Showgirl" jest także unikatowym portretem miasta. Zwykle pokazywane nocą, rozświetlone neonami niczym park rozrywki, Las Vegas u Gii Coppoli jest filmowane za dnia na ziarnistej taśmie 16 mm, by odsłonić, co kryje się za blichtrem i magią. Niezwykłe uczucie „zamknięcia w akwarium", które może towarzyszyć przebywaniu w stolicy rozrywki, oddają zastosowane specjalne anamorficzne obiektywy. Las Vegas u Coppoli jest miejscem bez kryjącego upływ czasu make-upu, którego splendor nieuchronnie przemija - i które łączy z Shelley wspólna niepewna, ale pełna nadziei przyszłość.
Rodzaj dostępności: napisy rozszerzone, audiodeskrypcja
Audiodeskrypcja – narracja opisująca, co dzieje się na ekranie, w tym między innymi wykonywane czynności, mimikę, kostiumy, scenerię oraz zmiany scen.
Napisy rozszerzone – mają za zadanie przedstawić w formie tekstu informację przekazaną w ścieżce dźwiękowej. Od zwykłych napisów różnią się tym, że oprócz wypowiadanych kwestii zawierają również opis wszelkich istotnych dźwięków.
Uwaga: Dla widzów, którzy chcą skorzystać z audiodeskrypcji dostępne będą odbiorniki. Ze względów higienicznych zachęcamy do przyniesienia własnych słuchawek.
Pragniemy przypomnieć, że w Kinie CK obowiązuje hasło „Kino, nie popcorn”, które oznacza, że stawiamy na seanse bez wszechobecnych chrupiących przekąsek oraz bloków reklamowych. Godziny seansów w naszym kinie są więc równoznaczne z rozpoczęciem projekcji filmowej. Prosimy o punktualne przybycie.
Intymny, rozpięty pomiędzy iluzjami a rzeczywistością, luksusową fasadą a surowym życiem, które toczy się za jej kulisami, „The Last Showgirl" jest także unikatowym portretem miasta. Zwykle pokazywane nocą, rozświetlone neonami niczym park rozrywki, Las Vegas u Gii Coppoli jest filmowane za dnia na ziarnistej taśmie 16 mm, by odsłonić, co kryje się za blichtrem i magią. Niezwykłe uczucie „zamknięcia w akwarium", które może towarzyszyć przebywaniu w stolicy rozrywki, oddają zastosowane specjalne anamorficzne obiektywy. Las Vegas u Coppoli jest miejscem bez kryjącego upływ czasu make-upu, którego splendor nieuchronnie przemija - i które łączy z Shelley wspólna niepewna, ale pełna nadziei przyszłość.
Rodzaj dostępności: napisy rozszerzone, audiodeskrypcja
Audiodeskrypcja – narracja opisująca, co dzieje się na ekranie, w tym między innymi wykonywane czynności, mimikę, kostiumy, scenerię oraz zmiany scen.
Napisy rozszerzone – mają za zadanie przedstawić w formie tekstu informację przekazaną w ścieżce dźwiękowej. Od zwykłych napisów różnią się tym, że oprócz wypowiadanych kwestii zawierają również opis wszelkich istotnych dźwięków.
Uwaga: Dla widzów, którzy chcą skorzystać z audiodeskrypcji dostępne będą odbiorniki. Ze względów higienicznych zachęcamy do przyniesienia własnych słuchawek.
Pragniemy przypomnieć, że w Kinie CK obowiązuje hasło „Kino, nie popcorn”, które oznacza, że stawiamy na seanse bez wszechobecnych chrupiących przekąsek oraz bloków reklamowych. Godziny seansów w naszym kinie są więc równoznaczne z rozpoczęciem projekcji filmowej. Prosimy o punktualne przybycie.
KOK five o'clock
K.O.K. five o’oclock: Ken Hom i jego Art of Wok
KOK five o'clock zaprasza po przerwie na cykl comiesięcznych spotkań prezentujących tradycje regionalnych kuchni roślinnych, potrawy i najważniejsze jej składniki: owoce, warzywa i zioła, mieszanki przypraw, słynnych szefów kuchni i restauracje z jarskim menu.
Każde spotkanie to także okazja na przegląd najlepszych książek o kuchni roślinnej i podzielenie się przepisami i roślinami. Prowadzenie: Cezary Michalec.
Opowieść o chińskim kucharzu, który wyczarowuje potrawy z kuchni azjatyckiej. Ken Hom z chicagowskiego Chinatown ruszył do Europy tylko z wokiem i tasakiem – dwoma podstawowymi narzędziami chińskiej kuchni. Jest prezenterem BBC gdzie krok po kroku uczy prostej i jednoczesnie wykwintnej sztuki woka. Tuż przed sezonem grillowym w czasie spotkania prowadzący zaprezentuje alternatywny, zdrowszy sposób gotowania „pod chmurką” z użyciem woka i wegetariańskich przepisów.
KOK five o'clock zaprasza po przerwie na cykl comiesięcznych spotkań prezentujących tradycje regionalnych kuchni roślinnych, potrawy i najważniejsze jej składniki: owoce, warzywa i zioła, mieszanki przypraw, słynnych szefów kuchni i restauracje z jarskim menu.
Każde spotkanie to także okazja na przegląd najlepszych książek o kuchni roślinnej i podzielenie się przepisami i roślinami. Prowadzenie: Cezary Michalec.
Opowieść o chińskim kucharzu, który wyczarowuje potrawy z kuchni azjatyckiej. Ken Hom z chicagowskiego Chinatown ruszył do Europy tylko z wokiem i tasakiem – dwoma podstawowymi narzędziami chińskiej kuchni. Jest prezenterem BBC gdzie krok po kroku uczy prostej i jednoczesnie wykwintnej sztuki woka. Tuż przed sezonem grillowym w czasie spotkania prowadzący zaprezentuje alternatywny, zdrowszy sposób gotowania „pod chmurką” z użyciem woka i wegetariańskich przepisów.
Lublin Jazz Festiwal: Forever Forward: Dust Bunny / Otomo Yoshihide New Jazz Quintet
Jeden wieczór, dwa niezwykłe koncerty w ramach Lublin Jazz Festival: Forever Forward. Duet Dust Bunny zabierze słuchaczy w transową podróż przez elektronikę, noise i free jazz. Następnie legendarny Otomo Yoshihide New Jazz Quintet połączy radykalne brzmienie z hołdem dla mistrzów jazzu, takich jak Eric Dolphy, Ornette Coleman czy Wayne Shorter. Awangarda, emocje i muzyka bez granic – wszystko w jednej przestrzeni, jednego wieczoru podczas pierwszego koncertu Lublin Jazz Festiwal: Forewer Forward!
Bilety:
ulgowy 70 zł
normalny 80zł
w dniu koncertu 90 zł
Bilety:
ulgowy 70 zł
normalny 80zł
w dniu koncertu 90 zł
Mars Express
Mars. Dwoje prywatnych detektywów prowadzi śledztwo w sprawie zniknięcia młodej kobiety. Z jakiego powodu Jun Chow, 18-letnia studentka cybernetyki, jest ścigana przez policję i morderców? Aline Ruby i jej partner Carlos Rivera, który został uratowany w androidzie po jego śmierci pięć lat temu, ścigają się z czasem, aby jako pierwsi znaleźć najbardziej poszukiwaną dziewczynę na Marsie.
MIAZGA
MIAZGA > h.art company
[ENTER]
Nerd alert!
[ENTER]
UWAGA! Ty też jesteś częścią Miazgi.
[WYJŚCIE]
Miazga to „spektakl-program”, który odpowiada za kodowanie ciągłości procesów zachodzących w ciele człowieka. Miazga to centrum zarządzania organizmem, skupione wokół ośrodkowego układu nerwowego. Fizjologiczne i społeczne mechanizmy, które zachodzą w Miazdze, są poddawane analizie, interpretacji i eksploatacji przez performujące „awatary”. Używają one języka programowania „brainfuck”, który stanowi narzędzie choreograficzne, odpowiadające za strukturę, tempo i decyzje podejmowane przez „awatary”.
czas trwania: 45 minut
Reżyseria, choreografia, performance: Stanisław Bulder, Artur Grabarczyk
Koncept: Artur Grabarczyk
Kostiumy: Stanisław Bulder
Muzyka: Zuzanna Henclik, Bartosz Kalwasiński
Wizualizacje: Gary Garnowski
Identyfikacja wizualna i dokumentacja: Maria Łozińska
Reżyseria światła: Stanisław Bulder, Artur Grabarczyk
Realizacja światła: Filip Ejsmont
Zdjęcia: Zuzanna Czaplak
Koordynacja Produkcji / h.art: Beata Miernik
Wsparcie dramaturgiczne/opieka merytoryczna: Katarzyna Kania
Produkcja: Instytut Kultury Miejskiej w Gdańsku, h.art company, Stacja Orunia GAK
Spektakl MIAZGA powstał w ramach programu Przestrzenie Sztuki – Taniec, którego operatorem w Gdańsku w roku 2024 jest Instytut Kultury Miejskiej. Program Przestrzenie Sztuki – Taniec jest finansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, realizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
Zadanie finansowane jest ze środków Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Przestrzenie Sztuki – Taniec, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Lokalnym operatorem Programu jest Centrum Kultury w Lublinie.
[ENTER]
Nerd alert!
[ENTER]
UWAGA! Ty też jesteś częścią Miazgi.
[WYJŚCIE]
Miazga to „spektakl-program”, który odpowiada za kodowanie ciągłości procesów zachodzących w ciele człowieka. Miazga to centrum zarządzania organizmem, skupione wokół ośrodkowego układu nerwowego. Fizjologiczne i społeczne mechanizmy, które zachodzą w Miazdze, są poddawane analizie, interpretacji i eksploatacji przez performujące „awatary”. Używają one języka programowania „brainfuck”, który stanowi narzędzie choreograficzne, odpowiadające za strukturę, tempo i decyzje podejmowane przez „awatary”.
czas trwania: 45 minut
Reżyseria, choreografia, performance: Stanisław Bulder, Artur Grabarczyk
Koncept: Artur Grabarczyk
Kostiumy: Stanisław Bulder
Muzyka: Zuzanna Henclik, Bartosz Kalwasiński
Wizualizacje: Gary Garnowski
Identyfikacja wizualna i dokumentacja: Maria Łozińska
Reżyseria światła: Stanisław Bulder, Artur Grabarczyk
Realizacja światła: Filip Ejsmont
Zdjęcia: Zuzanna Czaplak
Koordynacja Produkcji / h.art: Beata Miernik
Wsparcie dramaturgiczne/opieka merytoryczna: Katarzyna Kania
Produkcja: Instytut Kultury Miejskiej w Gdańsku, h.art company, Stacja Orunia GAK
Spektakl MIAZGA powstał w ramach programu Przestrzenie Sztuki – Taniec, którego operatorem w Gdańsku w roku 2024 jest Instytut Kultury Miejskiej. Program Przestrzenie Sztuki – Taniec jest finansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, realizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
Zadanie finansowane jest ze środków Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Przestrzenie Sztuki – Taniec, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Lokalnym operatorem Programu jest Centrum Kultury w Lublinie.
Mikrociało
MIKROCIAŁO
Od autorki:
„Opowiadamy o kobiecym ciele, dojrzałej kobiecości, odchodzeniu, przychodzeniu, zmianie. Działamy cieleśnie, z uważnością na detale. Używamy ruchu z codzienności, przetworzonego przez doświadczenie tańczących ciał. Używamy głosu. Bierzemy z historii, odczuć i myśli. Spektakl traktuje ciało jako przestrzeń. Ciało ją otacza, jest tuż obok. Jest przeźroczyste, powietrzne, pojemne, rozległe, przenika, oddycha. Przestrzeń i powietrze łączą się, "mylą się ze sobą". Ciało jest przestrzenią, substancją doświadczeń, miejscem zapełnionym duchem. To przestrzeń, która sprzyja.”
koncepcja, choreografia: Aniela Kokosza
występują: Olha Kebas, Agnieszka Noster
głos: Gosia Zagajewska kostiumy: Idalia Mantas
Aniela Kokosza - performerka, choreografka pedagożka, choreoterapeutka. Pracuje jako twórczyni niezależna, działając na pograniczu tańca, sztuk performatywnych i nauk o ciele.
Olha Kebas – performerka, tancerka, choreografka, badaczka i wykładowczyni tańca współczesnego, kuratorka i organizatorka wydarzeń kulturalnych.
Agnieszka Noster - tancerka, choreografka, magister sztuki, absolwentka Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, Choreografię studiowała na Akademii Muzycznej w Łodzi.
Gosia Zagajewska - wokalistka i poetka. Współtworzyła Warsaw Improvisers Orchestra. Wydała albumy z zespołami Tuleje, Voice Act, Goutte, Szpety, Casting Lots. Koncertowała w Polsce, Czechach, Słowacji, Niemczech i Wielkiej Brytanii.
Zadanie finansowane jest ze środków Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Przestrzenie Sztuki – Taniec, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Lokalnym operatorem Programu jest Centrum Kultury w Lublinie.
W spektaklu występują elementy nagości. Sugerowany dla widzów 16+
Od autorki:
„Opowiadamy o kobiecym ciele, dojrzałej kobiecości, odchodzeniu, przychodzeniu, zmianie. Działamy cieleśnie, z uważnością na detale. Używamy ruchu z codzienności, przetworzonego przez doświadczenie tańczących ciał. Używamy głosu. Bierzemy z historii, odczuć i myśli. Spektakl traktuje ciało jako przestrzeń. Ciało ją otacza, jest tuż obok. Jest przeźroczyste, powietrzne, pojemne, rozległe, przenika, oddycha. Przestrzeń i powietrze łączą się, "mylą się ze sobą". Ciało jest przestrzenią, substancją doświadczeń, miejscem zapełnionym duchem. To przestrzeń, która sprzyja.”
koncepcja, choreografia: Aniela Kokosza
występują: Olha Kebas, Agnieszka Noster
głos: Gosia Zagajewska kostiumy: Idalia Mantas
Aniela Kokosza - performerka, choreografka pedagożka, choreoterapeutka. Pracuje jako twórczyni niezależna, działając na pograniczu tańca, sztuk performatywnych i nauk o ciele.
Olha Kebas – performerka, tancerka, choreografka, badaczka i wykładowczyni tańca współczesnego, kuratorka i organizatorka wydarzeń kulturalnych.
Agnieszka Noster - tancerka, choreografka, magister sztuki, absolwentka Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, Choreografię studiowała na Akademii Muzycznej w Łodzi.
Gosia Zagajewska - wokalistka i poetka. Współtworzyła Warsaw Improvisers Orchestra. Wydała albumy z zespołami Tuleje, Voice Act, Goutte, Szpety, Casting Lots. Koncertowała w Polsce, Czechach, Słowacji, Niemczech i Wielkiej Brytanii.
Zadanie finansowane jest ze środków Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Przestrzenie Sztuki – Taniec, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Lokalnym operatorem Programu jest Centrum Kultury w Lublinie.
W spektaklu występują elementy nagości. Sugerowany dla widzów 16+
Najpiękniejszy Wschód
Doświadczenia uczestnika białoruskich protestów w procesie teatralnej art terapii zaczęły rezonować z drugą częścią Dziadów Mickiewicza. Punktem wyjścia są zdjęcia wykonane przez Zmicera Waynowskiego, który jako bezpośredni uczestnik protestów potrafił uchwycić i utrwalić na błonach filmowych wszystkie główne wątki tej złożonej i dramatycznej historii. W listopadzie 2020 roku Zmicera Waynowskiego zatrzymano podczas tradycyjnej cotygodniowej akcji protestu pod tytułem „Marsz emerytów”. Został skazany na 13 dni aresztu na podstawie cieszącego się złą sławą artykułu administracyjnego 23.34. To była jego ostatnia praca w terenie. Po odbyciu kary autor został poddany dalszym naciskom i szykanom oraz zmuszony do opuszczenia kraju. Obecnie mieszka w Lublinie.
spektakl po białorusku, z polskimi i angielskimi napisami
czas trwania: 90 minut
spektakl po białorusku, z polskimi i angielskimi napisami
czas trwania: 90 minut
Niesamowite przygody skarpetek
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co się dzieje z tymi wszystkimi zaginionymi skarpetkami? Każdy z nas miał to doświadczenie – wrzucamy parę skarpetek do szuflady, szafy czy też do kosza na pranie i później wyjmujemy… tylko jedną skarpetkę! Gdzie one znikają? Może skrycie marzą o bardziej fascynującym życiu niż służenie naszym stopom? Być może chciałyby zostać gwiazdami filmowymi lub politykami? A może, wpadając w kąt naszego pokoju, przenoszą się w czasie do prehistorii? Gdziekolwiek trafiają, ich przygody na pewno są przepełnione dobrą zabawą!
Niesamowite przygody skarpetek to animowany serial dla dzieci na podstawie bestsellerowych książek Justyny Bednarek i Daniela de Latour. Każdy odcinek przedstawia perypetie różnych skarpetek w historiach pełnych abstrakcyjnego humoru i nietypowych przygód.
W tym secie dowiecie się:
1. O skarpetce, która została mysią mamą
2. O skarpetce, która rozśmieszyła córkę Sułtana
3. O skarpetce, która trafiła do prehistorii
4. O skarpetce, która znalazła wiosnę
5. O skarpetce, która została duchem
6. O skarpetce, która została prezydentką
Niesamowite przygody skarpetek to animowany serial dla dzieci na podstawie bestsellerowych książek Justyny Bednarek i Daniela de Latour. Każdy odcinek przedstawia perypetie różnych skarpetek w historiach pełnych abstrakcyjnego humoru i nietypowych przygód.
W tym secie dowiecie się:
1. O skarpetce, która została mysią mamą
2. O skarpetce, która rozśmieszyła córkę Sułtana
3. O skarpetce, która trafiła do prehistorii
4. O skarpetce, która znalazła wiosnę
5. O skarpetce, która została duchem
6. O skarpetce, która została prezydentką
Only Mess / Vermona Kids / Headwinds
BILETY:
Normalny 50zł
Ulgowy 40zł
Dzięcięcy 25 zł (dla dzieci i młodzieży do 18 roku życia)
Koncert w Wirydarzu: HEADWINDS / VERMONA KIDS / ONLY MESS
Cisza letniego wieczoru, rozgrzane cegły, a w powietrzu coś drży od gitar, krzyku i tęsknoty. Trzy zespoły, trzy różne spojrzenia na gitarowe emocje. Spotykamy się w Wirydarzu, gdzie reverb odbija się od murów, a uczucia nie potrzebują pogłosu.
HEADWINDS
Trio, które gra jakby właśnie wróciło z piwnicy w Iowa City – emo midwest w czystej formie. Melodyjne linie, zmiany tempa, emocjonalny ładunek i trochę krzyku. Na razie dostępne demo, ale niebawem nowe rzeczy – lepiej zobaczyć ich teraz, zanim będzie za późno.
VERMONA KIDS
Vermona Kids brzmieniowo pracuje na klasycznych inspiracjach zespołu (od Sunny Day Real Estate po Sonic Youth), sięgając do bardziej melodyjnych brzmień w stylu Jimmy Eat World i Braid. Vermona Kids to grupa muzyków z Wołowa, Ostrzeszowa oraz Rybnika/Katowic (skład członków Turnip Farm, Blue Raincoat, OvE, Fueling The Fire). Balansując między dynamicznym i intensywnym emo post punkiem, a zwiewnym i lżejszym indie, zespół tworzy ujście zamiłowania do gitarowego grania oraz kontrastu zgiełku i tęsknoty. Nieoczywiste struktury, nostalgiczne melodie oraz głośne, zwarte kompozycje, ale również snujące się i bardziej intymne fragmenty – to wspólny mianownik dyskografii VK – dotychczas w dużej przewadze rejestrowanej w poznańskim Perlazza Studio przez Przemysława Wejmanna (prod. m.in. Steve Martins, Woody Alien, CF98), z masteringiem wykonanym w New Jersey (Dave Downham; odpowiedzialny m. in. za albumy Sweet Pill, Pet Symmetry, The Jazz June).
ONLY MESS
Zespół grający muzykę, którą można by określić jako wypadkową post-hardcore'a i muzyki alternatywnej ze wskazaniem na brzmienia kojarzące się m.in. z Dischord records czy Amphetamine Reptile. W maju 2023 roku zespół wydał swój debiutancki materiał „6 Handmade Songs Recorded Some Time Ago” który ukazał się nakładem wytwórni Antena Krzyku. Only Mess ma za sobą kilka, dobrze przyjętych przez publiczność koncertów.
Normalny 50zł
Ulgowy 40zł
Dzięcięcy 25 zł (dla dzieci i młodzieży do 18 roku życia)
Koncert w Wirydarzu: HEADWINDS / VERMONA KIDS / ONLY MESS
Cisza letniego wieczoru, rozgrzane cegły, a w powietrzu coś drży od gitar, krzyku i tęsknoty. Trzy zespoły, trzy różne spojrzenia na gitarowe emocje. Spotykamy się w Wirydarzu, gdzie reverb odbija się od murów, a uczucia nie potrzebują pogłosu.
HEADWINDS
Trio, które gra jakby właśnie wróciło z piwnicy w Iowa City – emo midwest w czystej formie. Melodyjne linie, zmiany tempa, emocjonalny ładunek i trochę krzyku. Na razie dostępne demo, ale niebawem nowe rzeczy – lepiej zobaczyć ich teraz, zanim będzie za późno.
VERMONA KIDS
Vermona Kids brzmieniowo pracuje na klasycznych inspiracjach zespołu (od Sunny Day Real Estate po Sonic Youth), sięgając do bardziej melodyjnych brzmień w stylu Jimmy Eat World i Braid. Vermona Kids to grupa muzyków z Wołowa, Ostrzeszowa oraz Rybnika/Katowic (skład członków Turnip Farm, Blue Raincoat, OvE, Fueling The Fire). Balansując między dynamicznym i intensywnym emo post punkiem, a zwiewnym i lżejszym indie, zespół tworzy ujście zamiłowania do gitarowego grania oraz kontrastu zgiełku i tęsknoty. Nieoczywiste struktury, nostalgiczne melodie oraz głośne, zwarte kompozycje, ale również snujące się i bardziej intymne fragmenty – to wspólny mianownik dyskografii VK – dotychczas w dużej przewadze rejestrowanej w poznańskim Perlazza Studio przez Przemysława Wejmanna (prod. m.in. Steve Martins, Woody Alien, CF98), z masteringiem wykonanym w New Jersey (Dave Downham; odpowiedzialny m. in. za albumy Sweet Pill, Pet Symmetry, The Jazz June).
ONLY MESS
Zespół grający muzykę, którą można by określić jako wypadkową post-hardcore'a i muzyki alternatywnej ze wskazaniem na brzmienia kojarzące się m.in. z Dischord records czy Amphetamine Reptile. W maju 2023 roku zespół wydał swój debiutancki materiał „6 Handmade Songs Recorded Some Time Ago” który ukazał się nakładem wytwórni Antena Krzyku. Only Mess ma za sobą kilka, dobrze przyjętych przez publiczność koncertów.
Pan Nikt kontra Putin
Pasza jest nauczycielem w małym miasteczku na Uralu. Pracuje w tej samej szkole, do której sam uczęszczał. Ceni sobie ciekawość i entuzjazm swoich uczniów, których często filmuje jako szkolny kronikarz. Jego gabinet jest bezpieczną przystanią dla punków i innych buntowników. Jednak wszystko zmienia się, gdy po agresji na Ukrainę Putin rozpoczyna militaryzację szkół w Rosji. Pasza kontynuuje kronikarską pracę, filmując narzucony uczniom dryl wojskowy, deklaracje lojalności nauczycieli, strach i niepewność całego miasteczka.
Pod lodem
„Pod lodem” to uzupełnienie, uwspółcześnienie i rozmowa z pierwszym odcinkiem „Dekalogu” Kieślowskiego/Piesiewicza.
Nie da się cofnąć ruchu. Żadnego ruchu. Wszystko, co robimy i czego nie robimy, co mówimy i czego nie mówimy, ma swoje realne konsekwencje. I wszystko zostaje na zawsze. To, czego nie zrobiliśmy i co zrobiliśmy, będzie z nami na stałe. Będzie wpływać na nasze sny. Będzie nam się odtwarzać w głowie w bezsenne noce, bez możliwości wyłączenia. I wreszcie będzie istnieć w konsekwencjach. Istnieje kontrast pomiędzy lekkością naszych poczynań i błahością zdarzeń, a ich nieubłaganą trwałością. W świecie, w którym coraz częściej partneruje nam sztuczna inteligencja, ta nieuchronność i ten kontrast są znacznie bardziej widoczne, jaskrawe i ostre. Nie będziesz miał cudzych bogów przede mną? Kim są dziś cudzy bogowie? Nasz bóg był bogiem ludzkim. Cudzy bogowie nie są ludzcy. Więc czyi?
koncepcja, reżyseria i scenografia: Łukasz Witt-Michałowski; obsada: Ewa Pająk, Anna-Maria Sieklucka, Agnieszka Warchulska, Arkadiusz Cyran, Wojciech Rusin, Jarosław Tomica; tekst: Artur Pałyga; kostiumy: Beata Wójcik, Łukasz Witt-Michałowski; muzyka i sound design: Piotr Bańka; światło i multimedia: Grzegorz Polak; przygotowanie materiałów filmowych: Grzegorz Filipiak; kreacje graficzne: Piotr Kulawczuk; zespół produkcyjny: Magdalena Andrasz, Małgorzata Drozd-Domaciuk, Joanna Kolstrung
Nie da się cofnąć ruchu. Żadnego ruchu. Wszystko, co robimy i czego nie robimy, co mówimy i czego nie mówimy, ma swoje realne konsekwencje. I wszystko zostaje na zawsze. To, czego nie zrobiliśmy i co zrobiliśmy, będzie z nami na stałe. Będzie wpływać na nasze sny. Będzie nam się odtwarzać w głowie w bezsenne noce, bez możliwości wyłączenia. I wreszcie będzie istnieć w konsekwencjach. Istnieje kontrast pomiędzy lekkością naszych poczynań i błahością zdarzeń, a ich nieubłaganą trwałością. W świecie, w którym coraz częściej partneruje nam sztuczna inteligencja, ta nieuchronność i ten kontrast są znacznie bardziej widoczne, jaskrawe i ostre. Nie będziesz miał cudzych bogów przede mną? Kim są dziś cudzy bogowie? Nasz bóg był bogiem ludzkim. Cudzy bogowie nie są ludzcy. Więc czyi?
koncepcja, reżyseria i scenografia: Łukasz Witt-Michałowski; obsada: Ewa Pająk, Anna-Maria Sieklucka, Agnieszka Warchulska, Arkadiusz Cyran, Wojciech Rusin, Jarosław Tomica; tekst: Artur Pałyga; kostiumy: Beata Wójcik, Łukasz Witt-Michałowski; muzyka i sound design: Piotr Bańka; światło i multimedia: Grzegorz Polak; przygotowanie materiałów filmowych: Grzegorz Filipiak; kreacje graficzne: Piotr Kulawczuk; zespół produkcyjny: Magdalena Andrasz, Małgorzata Drozd-Domaciuk, Joanna Kolstrung
Riefenstahl
Leni Riefenstahl była geniuszką kina w służbie nazistowskiej propagandy. Kontrowersyjna aktorka, a później reżyserka, pozostaje przedmiotem fascynacji i debaty na temat tego, czy jej talent można oddzielić od politycznych poglądów. Historia jej życia oraz wpływu, jaki wywarła na niemiecką kulturę i społeczeństwo, jest kluczem do zrozumienia mechanizmów manipulacji, z którymi obecnie ponownie się borykamy. Film przedstawia psychologiczny portret Riefenstahl, odsłaniający to, co reżyser nazywa „uwodzicielską naturą faszyzmu”.
Ryt przejścia
Są wśród nas tacy, którzy tęsknią za rytuałem. Są tacy, którzy uważają, że wciąż jest możliwy, z pewnością konieczny. Są i tacy, którzy krzycząc o tym - zostali pozbawieni głosu. To może być wiadomość do Ciebie. Scena stała się labiryntem, taniec wyprowadza z matni, proroctwo jest ciężkie jak rtęć. Uchylamy drzwi. Interaktywna, nie-linearna, imersyjna podróż w towarzystwie Antonina Artauda i Wacława Niżyńskiego, oraz zwierząt totemicznych - ku megalitycznym świątyniom i syntezatorom modularnym. Rozpocznie się w miejscu wybranym przez pasażera. Następną wiadomość otrzymasz po rejestracji. Jakie imię wybierzesz? Dokąd wysłać pierwszy list?
W celu pozyskania instrukcji przygotowania się do spektaklu „Ryt przejścia”, prosimy o przesłanie prośby na adres: rytprzejscia@gmail.com
Spektakl od 16 lat.
czas trwania: 150 min (bez przerwy)
W celu pozyskania instrukcji przygotowania się do spektaklu „Ryt przejścia”, prosimy o przesłanie prośby na adres: rytprzejscia@gmail.com
Spektakl od 16 lat.
czas trwania: 150 min (bez przerwy)
Sanatorium Zdrowie PLUS
Do uzdrowiska ze wszystkich stron kraju zjeżdżają kuracjusze. Wszystko toczy się normalnym rytmem: meldunek, obiad, kolacja. Pensjonariusze są ciepło przyjęci przez obsługę medyczną. Sytuacja zmienia się podczas pierwszego wieczorku tanecznego. Następuje nieoczekiwany zwrot akcji, który w finale doprowadza do sensacyjnej pointy.
Spektakl to komedia charakterów i sytuacji, z wątkiem kryminalnym, osadzona w realiach Sanatorium. Powstał na podstawie autorskiego scenariusza reżysera, aktora, założyciela i opiekuna Teatru Seniora – Michała Zgieta.
Teatru Seniora to amatorska grupa teatralna, działająca w Centrum Kultury w Lublinie od 2014 roku.
Reżyseria: Michał Zgiet
Występują: Grażyna Czarnota, Anna Gaik, Milena Galicka, Beata Kamińska, Zenobia Kotuła, Elżbieta Kurpińska, Maria Lipiec, Lidia Sadowska, Małgorzata Starzyńska, Sylwia Wiązowska, Zofia Wronko -Mitrut, Leszek Jędruszak, Jerzy Kałduś, Grzegorz Michalec, Henryk Szuba, Zygmunt Tatara,
Scenografia, kostiumy, rekwizyty: Kamil Filipowski
Światło: Krzysztof „Brzydal” Cybula
Produkcja: Małgorzata Lisowska-Źrebiec
czas trwania 50 min
Spektakl to komedia charakterów i sytuacji, z wątkiem kryminalnym, osadzona w realiach Sanatorium. Powstał na podstawie autorskiego scenariusza reżysera, aktora, założyciela i opiekuna Teatru Seniora – Michała Zgieta.
Teatru Seniora to amatorska grupa teatralna, działająca w Centrum Kultury w Lublinie od 2014 roku.
Reżyseria: Michał Zgiet
Występują: Grażyna Czarnota, Anna Gaik, Milena Galicka, Beata Kamińska, Zenobia Kotuła, Elżbieta Kurpińska, Maria Lipiec, Lidia Sadowska, Małgorzata Starzyńska, Sylwia Wiązowska, Zofia Wronko -Mitrut, Leszek Jędruszak, Jerzy Kałduś, Grzegorz Michalec, Henryk Szuba, Zygmunt Tatara,
Scenografia, kostiumy, rekwizyty: Kamil Filipowski
Światło: Krzysztof „Brzydal” Cybula
Produkcja: Małgorzata Lisowska-Źrebiec
czas trwania 50 min
Surfer
Były surfer (Nicolas Cage) powraca na rajską plażę swojego dzieciństwa, by spędzić czas z nastoletnim synem. To ma być męski weekend pośród oceanicznych fal. Jednak grupa lokalsów roszczących sobie prawa do tutejszej plaży, zabrania przybyszom wstępu na „ich teren”. Rozdrażniony przez zaczepki aroganckich osiłków mężczyzna próbuje pokazać kto tu rządzi i zachować twarz w oczach syna. Wkrótce boleśnie przekona się jednak, w jak nierówną wdał się grę. Rozpalona piekielnym upałem plaża staje się koszmarną pułapką, z której wyrwać się może jedynie stawiając czoła lokalnej bandzie, przed którą drży nawet policja.
Ukryty motyw
„Ukryty motyw”, nowy film twórcy pamiętnych „Winnych”, to wciągający, mroczny thriller, który trzyma w napięciu do ostatniej minuty. To gęsta od emocji opowieść o pragnieniu zemsty silniejszym niż sprawiedliwość, rewelacyjnie poprowadzona przez reżysera, Gustava Möllera. Główną bohaterkę – kobietę pod presją, w sercu męskiego świata – przejmująco gra Sidse Babett Knudsen, gwiazda duńskiego kina znana m.in. z „Club Zero” i seriali „Rząd” oraz „Westworld”.
Eva (Knudsen) pracuje jako strażniczka w zakładzie karnym. Jedyna kobieta wśród mężczyzn. Nikt nie zna jej prawdziwej historii. Nikt nie domyśla się, że pod mundurem i pozornym spokojem ukrywa plan zemsty, który w ciszy pielęgnuje od lat. Misterny, chłodny, precyzyjny. Plan, który stał się jej obsesją, sensem istnienia, jedynym światłem w miejscu, gdzie rządzą przemoc i milczenie. Kiedy na oddział o zaostrzonym rygorze trafia młody mężczyzna, który zamordował kolegę z celi, Eva podejmuje decyzję, która stawia na szali całe jej dotychczasowe życie.
Zrealizowany niemal w całości w surowych wnętrzach, w półmroku, w którym łatwo jest ukryć prawdziwe intencje, „Ukryty motyw” wciąga widza w fascynującą psychologiczną rozgrywkę. Stawia go przed moralnym dylematem i każe odpowiedzieć na pytanie: czy jesteśmy zakładnikami swojej przeszłości i więźniami swoich emocji?
Eva (Knudsen) pracuje jako strażniczka w zakładzie karnym. Jedyna kobieta wśród mężczyzn. Nikt nie zna jej prawdziwej historii. Nikt nie domyśla się, że pod mundurem i pozornym spokojem ukrywa plan zemsty, który w ciszy pielęgnuje od lat. Misterny, chłodny, precyzyjny. Plan, który stał się jej obsesją, sensem istnienia, jedynym światłem w miejscu, gdzie rządzą przemoc i milczenie. Kiedy na oddział o zaostrzonym rygorze trafia młody mężczyzna, który zamordował kolegę z celi, Eva podejmuje decyzję, która stawia na szali całe jej dotychczasowe życie.
Zrealizowany niemal w całości w surowych wnętrzach, w półmroku, w którym łatwo jest ukryć prawdziwe intencje, „Ukryty motyw” wciąga widza w fascynującą psychologiczną rozgrywkę. Stawia go przed moralnym dylematem i każe odpowiedzieć na pytanie: czy jesteśmy zakładnikami swojej przeszłości i więźniami swoich emocji?
Wrócicie do siebie
Nagrodzone w Cannes, niezwykle inteligentne kino o związkach i przewrotny hołd oddany klasycznym hollywoodzkim komediom romantycznym. Bohaterami świetnie napisanego filmu Jonása Trueby są Ale i Alex – para z czternastoletnim stażem, która chce zorganizować imprezę celebrującą koniec ich związku, gdyż według nich lepiej jest świętować rozstania zwiastujące nowe początki niż banalne śluby, które i tak prędzej czy później przyniosą koniec… Dzięki niezwykłej ekranowej chemii Itsaso Arany i Vito Sanza otrzymujemy czuły portret współczesnej pary, wciąż w sobie zakochanej, lecz samotnej, żyjącej niejako oddzielnie. Czy rzeczywiście rozstanie to najlepszy pomysł?
Pragniemy przypomnieć, że w Kinie CK obowiązuje hasło „Kino, nie popcorn”, które oznacza, że stawiamy na seanse bez wszechobecnych chrupiących przekąsek oraz bloków reklamowych. Godziny seansów w naszym kinie są więc równoznaczne z rozpoczęciem projekcji filmowej. Prosimy o punktualne przybycie.
Pragniemy przypomnieć, że w Kinie CK obowiązuje hasło „Kino, nie popcorn”, które oznacza, że stawiamy na seanse bez wszechobecnych chrupiących przekąsek oraz bloków reklamowych. Godziny seansów w naszym kinie są więc równoznaczne z rozpoczęciem projekcji filmowej. Prosimy o punktualne przybycie.
Wspaniały świat
Życie bohaterek zostaje wywrócone do góry nogami, kiedy w ich ręce trafia robot domowy typu T.0 o imieniu Théo - zbyt stary, by dało się go sprzedać. Gadatliwa, ciekawska, pomocna, a przy tym niezwykle racjonalna maszyna z miejsca zdobywa sympatię Pauli, od dawna marzącej o robocie. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że nic gorszego nie mogło przytrafić się Max, która robotów i nowoczesnych technologii nienawidzi. Na skutek zbiegu niekorzystnych okoliczności sytuacja bohaterek nagle poważnie się komplikuje. Może to właśnie mechaniczny przyjaciel okaże się tym, czego Max najbardziej teraz potrzebuje?
Wszystkie odcienie światła
''Wszystkie odcienie światła” to zdobywca Grand Prix na festiwalu w Cannes i pierwszy od trzydziestu lat indyjski tytuł w canneńskim konkursie. Uznany najwybitniejszym filmem roku przez czołowe stowarzyszenia amerykańskich krytyków, fabularny debiut Payal Kapadii uwodzi zmysłową atmosferą, lirycznym tonem i poetyckim stylem narracji. To malowany granatem monsunowego nieba i błękitem folii chroniącej przed deszczem uliczne stoiska, fascynujący portret Mumbaju, blues dla samotnych w miejskim tłumie, a przede wszystkim opowieść o współczesnych Indiach widzianych oczami trzech kobiet. I rzecz o kobiecej solidarności w świecie, który chciałby je poróżnić.
Bohaterki Kapadii należą do różnych pokoleń. Najstarsza Parvaty straciła męża, a wraz z nim dach nad głową. Mąż Prabhy wyjechał za pracą, pozostawiając ją zdaną tylko na siebie, tęskniącą za bliskością. Tylko młodziutka Anu kogoś ma, ale musi ukrywać miłość, której nie akceptują jej rodzice. Trzy kobiety opiekują się sobą w pełnej kontrastów metropolii, w której egzystują obok siebie nędza i piękno, chciwość i troska, pragnienia i zakazy. „Wszystkie odcienie światła” wprowadzają w świat aranżowanych małżeństw, religijnych podziałów, patriarchalnych tradycji, klasowych różnic, drapieżnej gentryfikacji. Subtelnie i z wyczuciem eksplorują intymny kobiecy mikrokosmos.
Choć osadzone w konkretnej rzeczywistości, „Wszystkie odcienie światła” przywołują marzenia i tęsknoty aktualne nie tylko pod deszczowym niebem Mumbaju. Tym łączącymi dramat, romans i feministyczny głos filmem Payal Kapadia umacnia swoją pozycję jednej z najciekawszych autorek współczesnego kina.
Bohaterki Kapadii należą do różnych pokoleń. Najstarsza Parvaty straciła męża, a wraz z nim dach nad głową. Mąż Prabhy wyjechał za pracą, pozostawiając ją zdaną tylko na siebie, tęskniącą za bliskością. Tylko młodziutka Anu kogoś ma, ale musi ukrywać miłość, której nie akceptują jej rodzice. Trzy kobiety opiekują się sobą w pełnej kontrastów metropolii, w której egzystują obok siebie nędza i piękno, chciwość i troska, pragnienia i zakazy. „Wszystkie odcienie światła” wprowadzają w świat aranżowanych małżeństw, religijnych podziałów, patriarchalnych tradycji, klasowych różnic, drapieżnej gentryfikacji. Subtelnie i z wyczuciem eksplorują intymny kobiecy mikrokosmos.
Choć osadzone w konkretnej rzeczywistości, „Wszystkie odcienie światła” przywołują marzenia i tęsknoty aktualne nie tylko pod deszczowym niebem Mumbaju. Tym łączącymi dramat, romans i feministyczny głos filmem Payal Kapadia umacnia swoją pozycję jednej z najciekawszych autorek współczesnego kina.
Zły
To autobiograficzna opowieść Dariusza Jeża, który zanim zabłysnął na deskach teatru, był wysoką figurą lubelskiego półświatka.
Tytułowy Zły w przeszłości zajmował się działalnością przestępczą, za którą otrzymał i odsiedział kilkuletni wyrok. Dzięki spotkaniu ze sztuką odmienił swoje życie i obecnie jest aktorem. Spektakl prowadzi nas przez pasmo przemian, jakim ulega życie ex-gangstera przypadające na okres transformacji Polski. Widzowie obserwują, jak wraz z przejściem z komunizmu w demokrację zmienia się podejście głównego bohatera do świata. Od dziecięcej naiwności i sumienia każącego naprawiać wyrządzone zło po brak litości i zimne wyrachowanie.
reżyseria: Łukasz Witt-Michałowski; scenariusz: Dariusz Jeż, Grzegorz Kondrasiuk; obsada: Przemysław Buksiński, Dariusz Jeż, Jarosław Tomica; scenografia: Dariusz Jeż; opracowanie graficzne: Lech Mazurek
Tytułowy Zły w przeszłości zajmował się działalnością przestępczą, za którą otrzymał i odsiedział kilkuletni wyrok. Dzięki spotkaniu ze sztuką odmienił swoje życie i obecnie jest aktorem. Spektakl prowadzi nas przez pasmo przemian, jakim ulega życie ex-gangstera przypadające na okres transformacji Polski. Widzowie obserwują, jak wraz z przejściem z komunizmu w demokrację zmienia się podejście głównego bohatera do świata. Od dziecięcej naiwności i sumienia każącego naprawiać wyrządzone zło po brak litości i zimne wyrachowanie.
reżyseria: Łukasz Witt-Michałowski; scenariusz: Dariusz Jeż, Grzegorz Kondrasiuk; obsada: Przemysław Buksiński, Dariusz Jeż, Jarosław Tomica; scenografia: Dariusz Jeż; opracowanie graficzne: Lech Mazurek
“O czym marzą kulki?”
Zapraszamy serdecznie na spektakl taneczno-plastyczny dla dzieci (sugerowany wiek 4-10 lat) i ich rodziców (opiekunów) oraz dorosłych, którzy chcą cieszyć się atmosferą zabawy i przeobrażenia. Zapraszamy również fanów nowoczesnej muzyki z dźwiękami gitary, ukulele, ocarina i innych.
O czym marzą kulki? Czy chcą toczyć się całymi dniami, skakać, latać jak ptaki, pływać niczym ryby, brzęczeć jak owady? Czy może jak kosmiczny statek lecieć w przestworza bądź jak zegar na Ziemi skrupulatnie odmierzać czas? Czy my bawimy się kulkami, czy może one bawią się nami? Czy można zaprzyjaźnić się z kulkami i czy kulka może stać się jedną z nas?
Język tańca współczesnego nie tworzy w tym spektaklu typowej opowieści, lecz wprowadza dziecko w świat kształtów i faktur, skojarzeń i odczuć. Muzyka i światło tworzą atmosferę, w której prozaiczny przedmiot, wywołuje niezwykłe skojarzenia. Kiedy nie ma słów, a tylko ruch staje się nośnikiem treści i formy, dzieci mają większe pole do interpretacji tego, co widzą i odczuwają. Jest tu zabawa, kolor, lekkość i są… bańki mydlane!
Spektakl wyprodukowany przez Lubelski Teatr Tańca z udziałem artystów i artystek z Polski i Białorusi.
koncepcja: Inna Aslamova; choreografia: Inna Aslamova i tancerki; muzyka: Uladzimir Maliukou; taniec: Alesia Seraya, Maria Micek, Sofiya Kiykovska, Beata Mysiak; projekt oświetlenia: Marcin Kabat Kowalczuk; realizacja oświetlenia: Mikołaj Pacholczyk; kostiumy: Aleksandra Konarska;
czas trwania: 45 min; premiera: 4.06.2023
Zadanie finansowane jest ze środków Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Przestrzenie Sztuki – Taniec, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Lokalnym operatorem Programu jest Centrum Kultury w Lublinie.
O czym marzą kulki? Czy chcą toczyć się całymi dniami, skakać, latać jak ptaki, pływać niczym ryby, brzęczeć jak owady? Czy może jak kosmiczny statek lecieć w przestworza bądź jak zegar na Ziemi skrupulatnie odmierzać czas? Czy my bawimy się kulkami, czy może one bawią się nami? Czy można zaprzyjaźnić się z kulkami i czy kulka może stać się jedną z nas?
Język tańca współczesnego nie tworzy w tym spektaklu typowej opowieści, lecz wprowadza dziecko w świat kształtów i faktur, skojarzeń i odczuć. Muzyka i światło tworzą atmosferę, w której prozaiczny przedmiot, wywołuje niezwykłe skojarzenia. Kiedy nie ma słów, a tylko ruch staje się nośnikiem treści i formy, dzieci mają większe pole do interpretacji tego, co widzą i odczuwają. Jest tu zabawa, kolor, lekkość i są… bańki mydlane!
Spektakl wyprodukowany przez Lubelski Teatr Tańca z udziałem artystów i artystek z Polski i Białorusi.
koncepcja: Inna Aslamova; choreografia: Inna Aslamova i tancerki; muzyka: Uladzimir Maliukou; taniec: Alesia Seraya, Maria Micek, Sofiya Kiykovska, Beata Mysiak; projekt oświetlenia: Marcin Kabat Kowalczuk; realizacja oświetlenia: Mikołaj Pacholczyk; kostiumy: Aleksandra Konarska;
czas trwania: 45 min; premiera: 4.06.2023
Zadanie finansowane jest ze środków Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Przestrzenie Sztuki – Taniec, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Lokalnym operatorem Programu jest Centrum Kultury w Lublinie.
„Dobry Potańc” z Dobrze Dobraną Kapelą i gośćmi – KWADRYL i Kapela Fajerka
Zapraszamy na kwitnąco - miłosną majową potańcówkę. Zatańczymy do muzyki wprost z Roztocza i pogranicza. Dlaczego miłosną? Dlatego, że członkowie Kapeli Fajerka głośno deklarują swoją miłość do nut roztoczańskich, zaś KWADRYL zarazi nas miłością do poleczek z pogranicza, do repertuaru starych mistrzów, a ich wrażliwość muzyczna niejedną czułą nutę w sercu poruszy. Zapowiada się bardzo energetyczny wieczór pełen pięknych melodii! Zapraszamy wszystkich do tańca i gwarantujemy, że nogi same Was poniosą, a serca napełnią się wiosenną radością. Do zobaczenia!
Kwadryl – projekt muzyczny dedykowany wiejskiej muzyce tanecznej z południowo-wschodniej Polski i związanych z tym obszarem pograniczy historyczno-kulturowych. Repertuar pochodzi z przekazu od mistrzów najstarszego pokolenia (urodzonych na przełomie lat 20. i 30. XX wieku) oraz ze starych nagrań, zbiorów rodzinnych i zapisów nutowych. Sięgamy do źródeł muzyki ludzi „tutejszych” i „wędrownych”: mieszkańców „z dziada pradziada”, osadników, migrantów, wędrownych rzemieślników, handlarzy i awanturników.
Skład: Ewa Grochowska, Piotr Dziwura, Jakub Korona
Kapela Fajerka, czyli Frajda znad Wieprza powstała z miłości do muzyki tradycyjnej, miłości i szacunku do ludzi, którzy w niej byli i ją tworzyli.
Swoją pasją chcemy dzielić się grając tradycyjne melodie z Lubelszczyzny, a głównie z Roztocza – skąd są nasze korzenie i na codzień mieszkamy, ale też z innych regionów Polski.
Muzyki uczyliśmy się bezpośrednio od muzykantów, śpiewaczek i śpiewaków, z rodzinnych przekazów oraz dostępnych nagrań archiwalnych.
Tak jak dawniej, muzykanci grali do zabawy, tak też i my chcemy bawić i cieszyć swoją muzyką.
Muzyka, a szczególnie muzyka ludowa, to najlepszy sposób na zbliżanie do siebie ludzi, a o to właśnie chodzi w życiu.
Skład Kapeli Fajerka:
• skrzypce – Izabella Sagańska
• basy, śpiew – Małgorzata Koczułap
• bęben obręczowy, baraban, śpiew – Piotr Koczułap
akordeon – Robert Sitkowski
zagra również
Dobrze Dobrana Kapela to rodzaj projektu, niemal performansu, który "rodzi się" za każdym razem na nowo. „Dobry potańc” ma charakter Jamu taneczno-muzycznego, do którego mogą dołączyć się inni muzycy znający ludową lub miejską nutę.
Przypominamy też, że nowy parkiet Sali Kameralnej CK bardzo nie lubi butów na szpilkach, aby zaś wszystkim tancerzom służył długo i w dobrym stanie, warto zabrać z sobą buty na zmianę.
Kwadryl – projekt muzyczny dedykowany wiejskiej muzyce tanecznej z południowo-wschodniej Polski i związanych z tym obszarem pograniczy historyczno-kulturowych. Repertuar pochodzi z przekazu od mistrzów najstarszego pokolenia (urodzonych na przełomie lat 20. i 30. XX wieku) oraz ze starych nagrań, zbiorów rodzinnych i zapisów nutowych. Sięgamy do źródeł muzyki ludzi „tutejszych” i „wędrownych”: mieszkańców „z dziada pradziada”, osadników, migrantów, wędrownych rzemieślników, handlarzy i awanturników.
Skład: Ewa Grochowska, Piotr Dziwura, Jakub Korona
Kapela Fajerka, czyli Frajda znad Wieprza powstała z miłości do muzyki tradycyjnej, miłości i szacunku do ludzi, którzy w niej byli i ją tworzyli.
Swoją pasją chcemy dzielić się grając tradycyjne melodie z Lubelszczyzny, a głównie z Roztocza – skąd są nasze korzenie i na codzień mieszkamy, ale też z innych regionów Polski.
Muzyki uczyliśmy się bezpośrednio od muzykantów, śpiewaczek i śpiewaków, z rodzinnych przekazów oraz dostępnych nagrań archiwalnych.
Tak jak dawniej, muzykanci grali do zabawy, tak też i my chcemy bawić i cieszyć swoją muzyką.
Muzyka, a szczególnie muzyka ludowa, to najlepszy sposób na zbliżanie do siebie ludzi, a o to właśnie chodzi w życiu.
Skład Kapeli Fajerka:
• skrzypce – Izabella Sagańska
• basy, śpiew – Małgorzata Koczułap
• bęben obręczowy, baraban, śpiew – Piotr Koczułap
akordeon – Robert Sitkowski
zagra również
Dobrze Dobrana Kapela to rodzaj projektu, niemal performansu, który "rodzi się" za każdym razem na nowo. „Dobry potańc” ma charakter Jamu taneczno-muzycznego, do którego mogą dołączyć się inni muzycy znający ludową lub miejską nutę.
Przypominamy też, że nowy parkiet Sali Kameralnej CK bardzo nie lubi butów na szpilkach, aby zaś wszystkim tancerzom służył długo i w dobrym stanie, warto zabrać z sobą buty na zmianę.