30.Konfrontacje Teatralne : Bieżeńcy 1915
30.Konfrontacje Teatralne : Diabły
30.Konfrontacje Teatralne : Elizabeth Costello
30.Konfrontacje Teatralne : If I had a Gun, I Would Take Them All Down
30.Konfrontacje Teatralne : Sceny z Gombrowicza – czytanie adaptacji „Trans-Atlantyku”
30.Konfrontacje Teatralne : Wojna i pokój
Chłopiec na krańcach świata
Epos o mięśniu sercowym
Fleak. Futrzak i ja
Góra mocy
Kąpiel w dźwiękach - koncert gongów i mis Rimy Sadurskiej
Kicia Kocia ma braciszka
Kino 5 zmysłów: Dziewczyna z igłą
Koszmarek
Lisbon Story
Miss Moxy. Kocia ekipa
Niebo nad Berlinem
Otwarty Męski Krąg
Przypadkiem napisałam książkę
Sirât
Sny pełne dymu
Trzy miłości
Vincent. Legenda oceanu
30.Konfrontacje Teatralne : Bieżeńcy 1915
O tym, jak stracić dom, ale nie stracić głosu.
Spektakl, oparty na książce Anety Prymaki-Oniszk „Bieżeństwo 1915. Zapomniani uchodźcy”. Osnową scenariusza jest historia mieszkańców wschodniej Polski, którzy po wybuchu I wojny światowej zostali zmuszeni przez władze carskie do ewakuacji w głąb Rosji.
Spektakl zrealizował zespół twórców z Polski i Białorusi, a wyprodukował BY Teatr – działający w Warszawie kolektyw zrzeszający białoruskich ludzi teatru, którzy z powodów politycznych zmuszeni zostali do opuszczenia Białorusi. Osobiste doświadczenia członków grupy, związane z utratą ojczyzny i budowaniem życia od podstaw w nowym kraju, dopełnią i wzmocnią historie bieżeńców z 1915 roku.
reżyseria: Andrei Novik / scenariusz, dramaturgia: Roman Pawłowski-Felberg / muzyka: Darya Novik / scenografia, kostiumy: Alena Semeniuk / reżyseria światła: Daniła Goncharov / obsada: Maria Czykwin, Andrei Novik, Darya Novik, Aleks Saprykin
Kategoria wiekowa: 14+
Czas trwania: 60 minut
Spektakl, oparty na książce Anety Prymaki-Oniszk „Bieżeństwo 1915. Zapomniani uchodźcy”. Osnową scenariusza jest historia mieszkańców wschodniej Polski, którzy po wybuchu I wojny światowej zostali zmuszeni przez władze carskie do ewakuacji w głąb Rosji.
Spektakl zrealizował zespół twórców z Polski i Białorusi, a wyprodukował BY Teatr – działający w Warszawie kolektyw zrzeszający białoruskich ludzi teatru, którzy z powodów politycznych zmuszeni zostali do opuszczenia Białorusi. Osobiste doświadczenia członków grupy, związane z utratą ojczyzny i budowaniem życia od podstaw w nowym kraju, dopełnią i wzmocnią historie bieżeńców z 1915 roku.
reżyseria: Andrei Novik / scenariusz, dramaturgia: Roman Pawłowski-Felberg / muzyka: Darya Novik / scenografia, kostiumy: Alena Semeniuk / reżyseria światła: Daniła Goncharov / obsada: Maria Czykwin, Andrei Novik, Darya Novik, Aleks Saprykin
Kategoria wiekowa: 14+
Czas trwania: 60 minut
30.Konfrontacje Teatralne : Diabły
Historia najgłośniejszego w Europie procesu o czary w ujęciu jednej z najbardziej wszechstronnych polskich reżyserek, Mai Kleczewskiej.
We wrześniu 1632 roku w klasztorze urszulanek w Loudun zaczęły się dziać rzeczy dziwne i przeraźliwe. Dżuma niedawno odeszła, dręczyła miasteczko przez wiele miesięcy. Katolicy walczyli z protestantami zajadle przez 10 lat i choć od religijnych jatek minęło pół wieku, pamięć o nich nie przygasła. Opętanie w Loudun niemal zbiegło się z końcem wielkiej epidemii zdarzyło się w tych samych latach (1632-1640), które widziały wielki poryw rozumu towarzyszący ukazaniu się Rozprawy o metodzie Kartezjusza.
Kapłana, ojca Urbaina Grandiera, proboszcza parafii Sainte Croix, niestroniącego od uciech cielesnych, elokwentnego jezuitę oskarżono o bycie zamieszanym w sprawę zbiorowej histerii rzekomego opętania przełożonej zakonu urszulanek Matki Joanny od Aniołów oraz 16 innych zakonnic.
Rozpoczynają się publiczne egzorcyzmy. Przybierają formę tak spektakularną, ekscytującą i niemal lubieżną, że gromadzą rzesze mieszkańców. Im bardziej okazują się nieskuteczne tym częściej się odbywają i tym dłużej trwają. Sprawą niepokoi się sam kardynał Richelieu. Do Loudun przybywa komisja, na której czele staje baron de Laubardemont.
Oskarżenie rozwiązłego proboszcza Grandiera o rzucanie seksualnych (ergo: diabelskich) uroków na Bogu ducha winne białogłowy wprawiło w ruch potężną machinę. Napędzana głupotą ludzi oraz przepychankami na szczytach władzy kościelnej i świeckiej (z kardynałem Richelieu na czele), doprowadziła do najgłośniejszego w historii procesu o czary, konszachty z diabłem i w efekcie do spalenia na stosie niewinnego – przynajmniej w kwestii czarnej magii – człowieka.
reżyseria: Maja Kleczewska / scenariusz: Grzegorz Niziołek, Maja Kleczewska / dramaturgia: Grzegorz Niziołek / scenografia: Zbigniew Libera / kostiumy: Konrad Parol / choreografia: Kaya Kołodziejczyk / muzyka: Cezary Duchnowski / reżyseria świateł i multimedia: Wojciech Puś / inspicjentka/suflerka: Dorota Frączyk / asystent reżysera: Grzegorz Margas / obsada: Oriana Soika, Ewa Dobrucka, Przemysław Kosiński, Mateusz Trojanowski, Maciej Kulig, Barbara Guzińska, Jagoda Krzywicka, Maria Suprun, Flaunnette Mafa, Michał Czaderna, Piotr Gajos, Tomasz Lorek, Grzegorz Margas, Mateusz Wojtasiński, Weronika Kudzia, Patrycja Wykrent, Paulina Krywult.
Maja Kleczewska przez „Diabły” zadaje niełatwe pytania, ale można odnieść wrażenie, że nie zadaje ich Kościołowi, ale właśnie nam – widzom. Żebyśmy zastanowili się nad niby oczywistymi sprawami, ale tak naprawdę zastanowili, a nie w momencie gdy do nas dotrą, zbyli je machnięciem ręki, bo tak jest łatwiej, przyjemniej. [...] to naprawdę wyjątkowy spektakl, jeden z tych mocniejszych i prowokujących do dyskusji.
Tomasz Sknadaj, terazteatr.pl
Kategoria wiekowa: 18+
W spektaklu pojawiają się wulgarny język oraz drastyczne sceny.
Czas trwania: 140 minut
We wrześniu 1632 roku w klasztorze urszulanek w Loudun zaczęły się dziać rzeczy dziwne i przeraźliwe. Dżuma niedawno odeszła, dręczyła miasteczko przez wiele miesięcy. Katolicy walczyli z protestantami zajadle przez 10 lat i choć od religijnych jatek minęło pół wieku, pamięć o nich nie przygasła. Opętanie w Loudun niemal zbiegło się z końcem wielkiej epidemii zdarzyło się w tych samych latach (1632-1640), które widziały wielki poryw rozumu towarzyszący ukazaniu się Rozprawy o metodzie Kartezjusza.
Kapłana, ojca Urbaina Grandiera, proboszcza parafii Sainte Croix, niestroniącego od uciech cielesnych, elokwentnego jezuitę oskarżono o bycie zamieszanym w sprawę zbiorowej histerii rzekomego opętania przełożonej zakonu urszulanek Matki Joanny od Aniołów oraz 16 innych zakonnic.
Rozpoczynają się publiczne egzorcyzmy. Przybierają formę tak spektakularną, ekscytującą i niemal lubieżną, że gromadzą rzesze mieszkańców. Im bardziej okazują się nieskuteczne tym częściej się odbywają i tym dłużej trwają. Sprawą niepokoi się sam kardynał Richelieu. Do Loudun przybywa komisja, na której czele staje baron de Laubardemont.
Oskarżenie rozwiązłego proboszcza Grandiera o rzucanie seksualnych (ergo: diabelskich) uroków na Bogu ducha winne białogłowy wprawiło w ruch potężną machinę. Napędzana głupotą ludzi oraz przepychankami na szczytach władzy kościelnej i świeckiej (z kardynałem Richelieu na czele), doprowadziła do najgłośniejszego w historii procesu o czary, konszachty z diabłem i w efekcie do spalenia na stosie niewinnego – przynajmniej w kwestii czarnej magii – człowieka.
reżyseria: Maja Kleczewska / scenariusz: Grzegorz Niziołek, Maja Kleczewska / dramaturgia: Grzegorz Niziołek / scenografia: Zbigniew Libera / kostiumy: Konrad Parol / choreografia: Kaya Kołodziejczyk / muzyka: Cezary Duchnowski / reżyseria świateł i multimedia: Wojciech Puś / inspicjentka/suflerka: Dorota Frączyk / asystent reżysera: Grzegorz Margas / obsada: Oriana Soika, Ewa Dobrucka, Przemysław Kosiński, Mateusz Trojanowski, Maciej Kulig, Barbara Guzińska, Jagoda Krzywicka, Maria Suprun, Flaunnette Mafa, Michał Czaderna, Piotr Gajos, Tomasz Lorek, Grzegorz Margas, Mateusz Wojtasiński, Weronika Kudzia, Patrycja Wykrent, Paulina Krywult.
Maja Kleczewska przez „Diabły” zadaje niełatwe pytania, ale można odnieść wrażenie, że nie zadaje ich Kościołowi, ale właśnie nam – widzom. Żebyśmy zastanowili się nad niby oczywistymi sprawami, ale tak naprawdę zastanowili, a nie w momencie gdy do nas dotrą, zbyli je machnięciem ręki, bo tak jest łatwiej, przyjemniej. [...] to naprawdę wyjątkowy spektakl, jeden z tych mocniejszych i prowokujących do dyskusji.
Tomasz Sknadaj, terazteatr.pl
Kategoria wiekowa: 18+
W spektaklu pojawiają się wulgarny język oraz drastyczne sceny.
Czas trwania: 140 minut
30.Konfrontacje Teatralne : Elizabeth Costello
Elizabeth Costello. Siedem wykładów i pięć bajek z morałem
Obsypany nagrodami, wyróżniony przez krytyków spektakl Krzysztofa Warlikowskiego, jednego z najważniejszych europejskich twórców teatralnych.
Postać pisarki Elizabeth Costello pojawiła się po raz pierwszy w 1999 roku, kiedy Johna Maxwella Coetzeego (laureat literackiej Nagrody Nobla 2003) zaproszono do wygłoszenia dwóch wykładów na uczelniach w Stanach Zjednoczonych, których tematem była pisarka Elizabeth Costello, zaproszona do wygłoszenia dwóch wykładów na uczelniach w Stanach Zjednoczonych. Odtąd autor napisał jeszcze kilka utworów, w których pojawiała się ta postać, a jej biografia stopniowo zaczęła się rozrastać. W 2003 roku pisarz poświęcił jej odrębną powieść, którą zatytułował „Elizabeth Costello”.
Bohaterka ta nie jest wyłącznie fikcyjnym, literackim bytem. Można powiedzieć, że stała się artystycznym i życiowym alter ego Coetzeego, wypowiadającym się w jego imieniu, zastępującym go, kiedy zaczął ukrywać się za jej plecami, czy używać jej jako tarczy, jakby chciał zrzucić na nią odium krytyki, niezgody i złości odbiorców i uczestników akademickich dyskusji i sporów. Jak sam twierdzi, Costello wdziera się nie tylko do jego wyobraźni i pisarskich planów, zabiera też głos – jego głos – w kwestiach filozoficznych, ekologicznych, społecznych i egzystencjalnych, przemawia i apeluje do sumień w sprawie losu zwierząt, nierówności społecznych i wykluczenia osób starszych czy kalekich. Sama też wdziera się do jego utworów, w których autor nie planował jej umieścić. Można ją zatem uznać za rodzaj upiora, wołającego głosu lub dybuka czy innej zbłąkanej duszy. Lub po prostu za ulubioną figurę, która maniakalnie powraca do swojego twórcy.
Jest wreszcie Costello ulubioną i często także nieplanowaną postacią teatru Krzysztofa Warlikowskiego. Pojawiała się dotąd w jego pięciu spektaklach (po raz pierwszy w „(A)pollonii”, prezentowanej na Konfrontacjach Teatralnych w 2010 roku). W jednych pod swoim nazwiskiem, w innych głosu użyczały jej inne postaci. Ale jeszcze nigdy reżyser nie poświęcił jej całego spektaklu, choć – jak pokazuje jego dotychczasowy dorobek – domaga się ona jego uwagi i nawiedza go chyba równie często, jak swojego pierwotnego twórcę.
W swoim najnowszym przedstawieniu Warlikowski realizuje w końcu plan, o którego istnieniu może dotąd nie wiedział, który jednak wydaje się bardzo logiczny, biorąc pod uwagę, ile razy zapraszał Elizabeth do ukazania się w świecie jego teatru.
reżyseria: Krzysztof Warlikowski / scenografia, kostiumy: Małgorzata Szczęśniak / reżyseria świateł: Felice Ross / scenariusz na podstawie utworów J.M. Coetzeego: Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczyński / współpraca: Łukasz Chotkowski, Mateusz Górniak, Anna Lewandowska / dramaturgia: Piotr Gruszczyński / współpraca artystyczna: Claude Bardouil / muzyka: Paweł Mykietyn / wideo i animacja: Kamil Polak / charakteryzacja: Monika Kaleta / obsada: Ewa Błaszczyk, Mariusz Bonaszewski, Andrzej Chyra, Magdalena Cielecka, Bartosz Gelner, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Hiroaki Murakami, Danuta Niemczyk-Piątkowska, Maja Ostaszewska, Ewelina Pankowska, Jacek Poniedziałek, Magdalena Popławska, Maria Tyszkiewicz
Kategoria wiekowa: 16+
W spektaklu pojawia się światło stroboskopowe, głośny dźwięk, obiekty imitujące zwierzęta
Czas trwania: 3 godziny 50 minut z przerwą
Obsypany nagrodami, wyróżniony przez krytyków spektakl Krzysztofa Warlikowskiego, jednego z najważniejszych europejskich twórców teatralnych.
Postać pisarki Elizabeth Costello pojawiła się po raz pierwszy w 1999 roku, kiedy Johna Maxwella Coetzeego (laureat literackiej Nagrody Nobla 2003) zaproszono do wygłoszenia dwóch wykładów na uczelniach w Stanach Zjednoczonych, których tematem była pisarka Elizabeth Costello, zaproszona do wygłoszenia dwóch wykładów na uczelniach w Stanach Zjednoczonych. Odtąd autor napisał jeszcze kilka utworów, w których pojawiała się ta postać, a jej biografia stopniowo zaczęła się rozrastać. W 2003 roku pisarz poświęcił jej odrębną powieść, którą zatytułował „Elizabeth Costello”.
Bohaterka ta nie jest wyłącznie fikcyjnym, literackim bytem. Można powiedzieć, że stała się artystycznym i życiowym alter ego Coetzeego, wypowiadającym się w jego imieniu, zastępującym go, kiedy zaczął ukrywać się za jej plecami, czy używać jej jako tarczy, jakby chciał zrzucić na nią odium krytyki, niezgody i złości odbiorców i uczestników akademickich dyskusji i sporów. Jak sam twierdzi, Costello wdziera się nie tylko do jego wyobraźni i pisarskich planów, zabiera też głos – jego głos – w kwestiach filozoficznych, ekologicznych, społecznych i egzystencjalnych, przemawia i apeluje do sumień w sprawie losu zwierząt, nierówności społecznych i wykluczenia osób starszych czy kalekich. Sama też wdziera się do jego utworów, w których autor nie planował jej umieścić. Można ją zatem uznać za rodzaj upiora, wołającego głosu lub dybuka czy innej zbłąkanej duszy. Lub po prostu za ulubioną figurę, która maniakalnie powraca do swojego twórcy.
Jest wreszcie Costello ulubioną i często także nieplanowaną postacią teatru Krzysztofa Warlikowskiego. Pojawiała się dotąd w jego pięciu spektaklach (po raz pierwszy w „(A)pollonii”, prezentowanej na Konfrontacjach Teatralnych w 2010 roku). W jednych pod swoim nazwiskiem, w innych głosu użyczały jej inne postaci. Ale jeszcze nigdy reżyser nie poświęcił jej całego spektaklu, choć – jak pokazuje jego dotychczasowy dorobek – domaga się ona jego uwagi i nawiedza go chyba równie często, jak swojego pierwotnego twórcę.
W swoim najnowszym przedstawieniu Warlikowski realizuje w końcu plan, o którego istnieniu może dotąd nie wiedział, który jednak wydaje się bardzo logiczny, biorąc pod uwagę, ile razy zapraszał Elizabeth do ukazania się w świecie jego teatru.
reżyseria: Krzysztof Warlikowski / scenografia, kostiumy: Małgorzata Szczęśniak / reżyseria świateł: Felice Ross / scenariusz na podstawie utworów J.M. Coetzeego: Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczyński / współpraca: Łukasz Chotkowski, Mateusz Górniak, Anna Lewandowska / dramaturgia: Piotr Gruszczyński / współpraca artystyczna: Claude Bardouil / muzyka: Paweł Mykietyn / wideo i animacja: Kamil Polak / charakteryzacja: Monika Kaleta / obsada: Ewa Błaszczyk, Mariusz Bonaszewski, Andrzej Chyra, Magdalena Cielecka, Bartosz Gelner, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Hiroaki Murakami, Danuta Niemczyk-Piątkowska, Maja Ostaszewska, Ewelina Pankowska, Jacek Poniedziałek, Magdalena Popławska, Maria Tyszkiewicz
Kategoria wiekowa: 16+
W spektaklu pojawia się światło stroboskopowe, głośny dźwięk, obiekty imitujące zwierzęta
Czas trwania: 3 godziny 50 minut z przerwą
30.Konfrontacje Teatralne : If I had a Gun, I Would Take Them All Down
FestivALT i Teatr Trans-Atlantyk: If I had a Gun, I Would Take Them All Down
Jaką cenę skłonni bylibyśmy zapłacić za próbę stworzenia lepszego świata?
Tekst ukraińskiego dramatopisarza Piotra Armianovskiego został zrealizowany w formie monodramu przez Paula Bargetto i Michaela Rubenfelda. Spektakl wykracza poza tradycyjne granice opowieści scenicznej. To surowa i bezkompromisowa medytacja nad nieustającą walką Ukrainy z cykliczną przemocą i rosyjską agresją.
Spektakl inspirowany jest prawdziwą historią Dmitrija Bogrowa (1887–1911) – ukraińsko-żydowskiego prawnika, podwójnego agenta i rewolucjonisty, który w 1911 r. dokonał zamachu na rosyjskiego premiera Piotra Stołypina (1862–1911) w Operze Kijowskiej. Bogrow został aresztowany, osądzony i wkrótce potem stracony.
Dzięki nowatorskiemu wykorzystaniu wideo i projektowania dźwięku, spektakl pozwala publiczności zanurzyć się zarówno w historyczny, jak i współczesny Kijów; odtwarza drogę, która doprowadziła młodego Bogrowa do jego ostatecznego czynu, a zarazem odzwierciedla osobiste doświadczenia autora tekstu, związane ze współczesnym konfliktem w Ukrainie.
Autor tekstu i materiałów wideo: Piotr Armianovski
Koncepcja i dramaturgia: Paul Bargetto i Michael Rubenfeld.
Reżyseria: Paul Bargetto
Wykonanie: Michael Rubenfeld
Dźwięk: Natan Kryszk / montaż: Erwin Jeneralczyk / kostiumy: Agata Pinkosz
Produkcja: FestivALT, Fundacja Teatru Trans-Atlantyk. Wydarzenie jest częścią projektu „ReActMem” finansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach programu CERV oraz programu Polskiej Prezydencji w Radzie Unii Europejskiej 2025.
Spektakl w języku angielskim, z napisami w językach polskim i ukraińskim
Sugerowany wiek widzów: 16+
Czas trwania: 60 minut
Jaką cenę skłonni bylibyśmy zapłacić za próbę stworzenia lepszego świata?
Tekst ukraińskiego dramatopisarza Piotra Armianovskiego został zrealizowany w formie monodramu przez Paula Bargetto i Michaela Rubenfelda. Spektakl wykracza poza tradycyjne granice opowieści scenicznej. To surowa i bezkompromisowa medytacja nad nieustającą walką Ukrainy z cykliczną przemocą i rosyjską agresją.
Spektakl inspirowany jest prawdziwą historią Dmitrija Bogrowa (1887–1911) – ukraińsko-żydowskiego prawnika, podwójnego agenta i rewolucjonisty, który w 1911 r. dokonał zamachu na rosyjskiego premiera Piotra Stołypina (1862–1911) w Operze Kijowskiej. Bogrow został aresztowany, osądzony i wkrótce potem stracony.
Dzięki nowatorskiemu wykorzystaniu wideo i projektowania dźwięku, spektakl pozwala publiczności zanurzyć się zarówno w historyczny, jak i współczesny Kijów; odtwarza drogę, która doprowadziła młodego Bogrowa do jego ostatecznego czynu, a zarazem odzwierciedla osobiste doświadczenia autora tekstu, związane ze współczesnym konfliktem w Ukrainie.
Autor tekstu i materiałów wideo: Piotr Armianovski
Koncepcja i dramaturgia: Paul Bargetto i Michael Rubenfeld.
Reżyseria: Paul Bargetto
Wykonanie: Michael Rubenfeld
Dźwięk: Natan Kryszk / montaż: Erwin Jeneralczyk / kostiumy: Agata Pinkosz
Produkcja: FestivALT, Fundacja Teatru Trans-Atlantyk. Wydarzenie jest częścią projektu „ReActMem” finansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach programu CERV oraz programu Polskiej Prezydencji w Radzie Unii Europejskiej 2025.
Spektakl w języku angielskim, z napisami w językach polskim i ukraińskim
Sugerowany wiek widzów: 16+
Czas trwania: 60 minut
30.Konfrontacje Teatralne : Sceny z Gombrowicza – czytanie adaptacji „Trans-Atlantyku”
W szykowanej adaptacji Gombrowicz wraca po latach do „Trans-Atlantyku” i do Argentyny. Wraca starszy o kilkadziesiąt lat, by raz jeszcze przeżyć swoją „jedną taką wiosnę w życiu", zapytać o młodość i starość, podjąć kolejną walkę z formą – w imię wolności jednostki. To jednak nie wszystko, wraca także po to, by odpowiedzieć na pytanie o swój stosunek do Polski i Polaków, a przede wszystkim rozliczyć samego siebie z postawy, którą przyjął po 1939 roku. Jak pisał bowiem w polemice z Czesławem Straszewiczem: „Trans-Atlantyk” to utwór najbardziej patriotyczny i najodważniejszy, jaki kiedykolwiek napisałem. I on to właśnie ściąga na mnie zarzuty, że jestem tchórzem i złym Polakiem.”
Dziś, gdy pytania „bić się czy nie bić" stają się niestety na nowo aktualne, warto wrócić do dylematów Gombrowicza. Żywioł groteski, którym posłużył się w tej powieści, nie powinien przysłonić tragizmu sytuacji, w jakiej znalazł się on sam i wielu innych naszych rodaków w czasie II wojny światowej i po niej. Autor „Ferdydurke” nie dążył bowiem do apoteozy dezercji ani do prostej ucieczki od polskości, lecz do poważnej – choć dalekiej od patriotycznej tromtadracji – odpowiedzi na pytanie, co to znaczy i jak być Polakiem, gdy historia urywa się z łańcucha.
reżyseria: Łukasz Witt-Michałowski / adaptacja: Łukasz Witt-Michałowski i Jarosław Cymerman / scenografia: Adam Łucki / kostiumy: Maria Witt-Michałowska / choreografia i ruch sceniczny: Anna Godowska / muzyka: Piotr Bańka / inspicjentka: Klaudia Wierzchoń / produkcja: Jacek Sadowski, Magdalena Andrasz / obsada: Michał Czyż, Wojciech Dobrowolski, Włodzimierz Dyła, Paweł Ferens, Maciej Grubich, Artur Kocięcki, Jerzy Kurczuk, Wojciech Rusin, Oskar Rybaczek, Daniel Salman, Marek Szkoda, Jarosław Tomica, Michał Zgiet
Kategoria wiekowa: bez ograniczeń
Czas trwania: 60 minut
Dziś, gdy pytania „bić się czy nie bić" stają się niestety na nowo aktualne, warto wrócić do dylematów Gombrowicza. Żywioł groteski, którym posłużył się w tej powieści, nie powinien przysłonić tragizmu sytuacji, w jakiej znalazł się on sam i wielu innych naszych rodaków w czasie II wojny światowej i po niej. Autor „Ferdydurke” nie dążył bowiem do apoteozy dezercji ani do prostej ucieczki od polskości, lecz do poważnej – choć dalekiej od patriotycznej tromtadracji – odpowiedzi na pytanie, co to znaczy i jak być Polakiem, gdy historia urywa się z łańcucha.
reżyseria: Łukasz Witt-Michałowski / adaptacja: Łukasz Witt-Michałowski i Jarosław Cymerman / scenografia: Adam Łucki / kostiumy: Maria Witt-Michałowska / choreografia i ruch sceniczny: Anna Godowska / muzyka: Piotr Bańka / inspicjentka: Klaudia Wierzchoń / produkcja: Jacek Sadowski, Magdalena Andrasz / obsada: Michał Czyż, Wojciech Dobrowolski, Włodzimierz Dyła, Paweł Ferens, Maciej Grubich, Artur Kocięcki, Jerzy Kurczuk, Wojciech Rusin, Oskar Rybaczek, Daniel Salman, Marek Szkoda, Jarosław Tomica, Michał Zgiet
Kategoria wiekowa: bez ograniczeń
Czas trwania: 60 minut
30.Konfrontacje Teatralne : Wojna i pokój
Spektakl według dzieł Lwa Tołstoja i Tukidydesa – pierwsza realizacja Janusza Opryńskiego w Teatrze Śląskim – ukazuje proces odnajdywania sensu w świecie ogarniętym chaosem.
Wojna i pokój. Miłość i śmierć. Żywi i umarli. Pośpiech przed nadciągającą apokalipsą. Czy mamy szansę zdążyć i jeszcze trochę pożyć, jeszcze mocniej kochać, zanim stracimy wszystko, co znamy? Czy to klasyczne teksty przeglądają się w rzeczywistości, czy rzeczywistość w nich?
Z kanonicznym arcydziełem światowej literatury mierzy się Janusz Opryński, współtwórca Teatru Provisorium. Nie sięga jednak wyłącznie po monumentalną powieść okrzykniętą „najważniejszą książką świata” przez amerykański „Newsweek”. Odważnie łączy dzieło Lwa Tołstoja z „Wojną peloponeską” Tukidydesa, by podkreślić przerażająco ogólnoludzkie i ponadczasowe przesłanie opowieści o wojnie i pokoju.
Spektakl zawiera: sceny nagości, efekty dźwiękowe imitujące wybuchy
scenariusz i reżyseria: Janusz Opryński / scenografia, kostiumy, reżyseria świateł: Katarzyna Stochalska / wizualizacje i reżyseria świateł: Aleksander Janas / dekoracje akustyczne: Andrzej Brzoska / ruch sceniczny: Vova Makovskyi / obsada: Bartłomiej Błaszczyński, Katarzyna Brzoska, Aleksandra Fielek, Jakub Fret, Jerzy Głybin, Jan Jakubik (gościnnie), Natalia Jesionowska, Mirosław Książek, Anna Lemieszek, Artur Paczesny (gościnnie), Aleksandra Przybył, Michał Rolnicki, Wiesław Sławik, Violetta Smolińska, Artur Święs, Zbigniew Wróbel
Reanimowane przez Janusza Opryńskiego rozważania Tołstoja i Tukidydesa nabierają niepokojąco trafnych znaczeń w kontekście toczących się obecnie konfliktów. Przedstawienie nie daje prostych odpowiedzi, stwarza intelektualną trudność, nakłania do tego, by przyjrzeć się naturze człowieka i mechanizmom historii w nowym świetle. [...]
Opryński skrupulatnie pokazuje, że świat należy także do kobiet, łamiąc stereotyp patriarchatu. Bohaterki wypowiadają kwestie pochodzące z zbioru esejów Tołstoja „Kłamstwo patriotyzmu”, stając się wyrazistymi głosami pacyfizmu.
Agnieszka Loranc, Nowa Siła Krytyczna
Kategoria wiekowa: 16+
Uwaga! Spektakl zawiera sceny nagości oraz efekty dźwiękowe imitujące wybuchy.
Czas trwania: 140 minut
Partnerem prezentacji spektaklu „Wojna i pokój" w ramach 30. Konfrontacji Teatralnych jest Centrum Spotkania Kultur.
Wojna i pokój. Miłość i śmierć. Żywi i umarli. Pośpiech przed nadciągającą apokalipsą. Czy mamy szansę zdążyć i jeszcze trochę pożyć, jeszcze mocniej kochać, zanim stracimy wszystko, co znamy? Czy to klasyczne teksty przeglądają się w rzeczywistości, czy rzeczywistość w nich?
Z kanonicznym arcydziełem światowej literatury mierzy się Janusz Opryński, współtwórca Teatru Provisorium. Nie sięga jednak wyłącznie po monumentalną powieść okrzykniętą „najważniejszą książką świata” przez amerykański „Newsweek”. Odważnie łączy dzieło Lwa Tołstoja z „Wojną peloponeską” Tukidydesa, by podkreślić przerażająco ogólnoludzkie i ponadczasowe przesłanie opowieści o wojnie i pokoju.
Spektakl zawiera: sceny nagości, efekty dźwiękowe imitujące wybuchy
scenariusz i reżyseria: Janusz Opryński / scenografia, kostiumy, reżyseria świateł: Katarzyna Stochalska / wizualizacje i reżyseria świateł: Aleksander Janas / dekoracje akustyczne: Andrzej Brzoska / ruch sceniczny: Vova Makovskyi / obsada: Bartłomiej Błaszczyński, Katarzyna Brzoska, Aleksandra Fielek, Jakub Fret, Jerzy Głybin, Jan Jakubik (gościnnie), Natalia Jesionowska, Mirosław Książek, Anna Lemieszek, Artur Paczesny (gościnnie), Aleksandra Przybył, Michał Rolnicki, Wiesław Sławik, Violetta Smolińska, Artur Święs, Zbigniew Wróbel
Reanimowane przez Janusza Opryńskiego rozważania Tołstoja i Tukidydesa nabierają niepokojąco trafnych znaczeń w kontekście toczących się obecnie konfliktów. Przedstawienie nie daje prostych odpowiedzi, stwarza intelektualną trudność, nakłania do tego, by przyjrzeć się naturze człowieka i mechanizmom historii w nowym świetle. [...]
Opryński skrupulatnie pokazuje, że świat należy także do kobiet, łamiąc stereotyp patriarchatu. Bohaterki wypowiadają kwestie pochodzące z zbioru esejów Tołstoja „Kłamstwo patriotyzmu”, stając się wyrazistymi głosami pacyfizmu.
Agnieszka Loranc, Nowa Siła Krytyczna
Kategoria wiekowa: 16+
Uwaga! Spektakl zawiera sceny nagości oraz efekty dźwiękowe imitujące wybuchy.
Czas trwania: 140 minut
Partnerem prezentacji spektaklu „Wojna i pokój" w ramach 30. Konfrontacji Teatralnych jest Centrum Spotkania Kultur.
Chłopiec na krańcach świata
Bracia Omul i Mikro wraz z psem Telą opuszczają swoje nadmorskie miasteczko i ruszają w nieznane. Cel ich misji jest jasny – uratować duszę ich siostry, Kimi, którą przejęła Sadumea – legendarny postrach mórz.
Epos o mięśniu sercowym
W spektaklu szóstka osób performerskich bierze na ring temat męskości, rekonstruując i kwestionując normatywne wyobrażenia o niej. Czy męskość przynależy wyłącznie do męskich ciał? Czym staje się jako kategoria wspólnotowa, dekonstruowana i rozmiękczana? Korzystając z estetyki i logiki gry komputerowej twórc(z)y(nie) wyruszają na poszukiwania alternatywnych ucieleśnień męskości, wspólnie podnosząc swoje antypatriarchalne XP.
W spektaklu pojawią się elementy nagości i intensywne światła. Sugerowany wiek dla widzów 16+
W spektaklu pojawią się elementy nagości i intensywne światła. Sugerowany wiek dla widzów 16+
Fleak. Futrzak i ja
Po wypadku 11-letni Thomas przestaje chodzić. Jego życie odmieni się, gdy spotka futrzastego stworka z innego wymiaru o imieniu Fleak. Dzięki niemu przeżyje niesamowitą przygodę i zmierzy się z własnymi lękami.
Góra mocy
Sam ucieka ze szpitala, żeby spełnić wielkie marzenie i podbić majestatyczną górę Taranaki. Wesprą ja w tym nowi, niespodziewani znajomi – Mallory i Bronco. Czy rezolutnej trójce uda się wejść na szczyt?
Kąpiel w dźwiękach - koncert gongów i mis Rimy Sadurskiej
Zapraszamy na niezwykły koncert gongów i mis śpiewających, który poprowadzi Rima Sadurska.
Kąpiel w dźwiękach jest unikalnym doświadczeniem, podczas którego artystka wykorzystuje harmoniczne wibracje gongów i mis śpiewających do wywołania głębokiego stanu relaksu i medytacji.
Prowadząca: Rima Sadurska – mistrzyni naturopatii, artystka.
Od 2017 roku zajmuje się dźwiękiem i sztuką performatywną, prowadzi kąpiele w dźwiękach oraz śpiewa pieśni tradycyjne. Od 2011 roku praktykuje bioenergoterapię i medytację. Ukończyła studia na kierunku Terapie naturalne oraz liczne szkolenia z zakresu dźwiękoterapii, medytacji, uzdrawiania i pracy z głosem. Jest absolwentką Akademii Praktyk Teatralnych w Gardzienicach oraz studiów podyplomowych Instytutu Sztuki PAN. Prowadzi indywidualną praktykę, wspierając procesy osobistej transformacji oraz oprawę artystyczną uroczystości rodzinnych.
Bilety przedsprzedaż 30 zł ulgowy/40 zł normalny
Bilety w dniu wydarzenia 40 zł ulgowy/50 zł normalny
UWAGA: Prosimy o przyniesienia dla siebie maty, koca i poduszki. Kąpiel w dźwiękach jest wydarzeniem przeznaczonym do odbioru na leżąco, w relaksie z zamkniętymi oczami.
Kąpiel w dźwiękach jest unikalnym doświadczeniem, podczas którego artystka wykorzystuje harmoniczne wibracje gongów i mis śpiewających do wywołania głębokiego stanu relaksu i medytacji.
Prowadząca: Rima Sadurska – mistrzyni naturopatii, artystka.
Od 2017 roku zajmuje się dźwiękiem i sztuką performatywną, prowadzi kąpiele w dźwiękach oraz śpiewa pieśni tradycyjne. Od 2011 roku praktykuje bioenergoterapię i medytację. Ukończyła studia na kierunku Terapie naturalne oraz liczne szkolenia z zakresu dźwiękoterapii, medytacji, uzdrawiania i pracy z głosem. Jest absolwentką Akademii Praktyk Teatralnych w Gardzienicach oraz studiów podyplomowych Instytutu Sztuki PAN. Prowadzi indywidualną praktykę, wspierając procesy osobistej transformacji oraz oprawę artystyczną uroczystości rodzinnych.
Bilety przedsprzedaż 30 zł ulgowy/40 zł normalny
Bilety w dniu wydarzenia 40 zł ulgowy/50 zł normalny
UWAGA: Prosimy o przyniesienia dla siebie maty, koca i poduszki. Kąpiel w dźwiękach jest wydarzeniem przeznaczonym do odbioru na leżąco, w relaksie z zamkniętymi oczami.
Kicia Kocia ma braciszka
Ulubiona kotka przedszkolaków i jej przyjaciele, znani z bestsellerowych książek Anity Głowińskiej, powracają w nowych przygodach! Razem z ukochanymi bohaterami pobawimy się w ogrodzie, odwiedzimy lotnisko i poznamy Nunusia – małego braciszka Kici Koci!
Kino 5 zmysłów: Dziewczyna z igłą
11 nagród na festiwalu w Gdyni, nominacja do Oscara, Złota Żaba na festiwalu EnergaCamerimage, dwie Europejskie Nagrody Filmowe – to tylko najważniejsze laury dla najgłośniejszej polskiej koprodukcji tego roku. „Dziewczyna z igłą” Magnusa von Horna to mistrzowsko skonstruowany thriller psychologiczny, który zagląda w najciemniejsze zakamarki ludzkiej duszy. To mroczna baśń dla dorosłych, w której spotykają się uboga dziewczyna, szlachetny potwór bez twarzy, tchórzliwy książę na białym koniu i czarownica, karmiąca dzieci mlekiem i słodyczami. Tyle że ta historia wydarzyła się naprawdę.
Kopenhaga, tuż po I wojnie światowej. Karoline (Victoria Carmen Sonne), młoda pracownica fabryki, zachodzi w ciążę i z dnia na dzień ląduje na bruku. Gdy na swej drodze spotka Dagmar (nagrodzona w Gdyni Trine Dyrholm), charyzmatyczną właścicielkę nielegalnej agencji adopcyjnej, która zaoferuje jej schronienie i pracę w charakterze mamki, trafi w sam środek zagadkowych wydarzeń. Czy relacja między kobietami, początkowo oparta na zaufaniu, wytrzyma konfrontację z mrocznymi sekretami? Jak wiele można wybaczyć komuś, kto w najtrudniejszym momencie wyciągnął do ciebie pomocną dłoń? Karoline – a wraz z nią widzowie – zmuszona będzie do znalezienia odpowiedzi na pytanie o granice dobra i zła.
„Dziewczyna z igłą” to, jak pisze Variety, „film hipnotyzujący, brutalnie piękny i boleśnie aktualny”. Zdjęcia Michała Dymka, które zachwyciły jury pod przewodnictwem Cate Blanchett i dały mu zwycięstwo tegorocznego festiwalu EnergaCamerimage, hipnotyzują mrocznym pięknem i wciągają widza w pełną napięcia grę. Montaż Agnieszki Glińskiej oraz nagrodzone w Gdyni scenografia Jagny Dobesz i kostiumy Małgorzaty Fudali tworzą wizualny spektakl o uniwersalnym wymiarze. Jak pisze Cineuropa: „Dziewczyna z igłą” to „film, który przywraca wiarę w siłę kina jako narzędzia opowiadania historii, która nas zmienia”.
Kopenhaga, tuż po I wojnie światowej. Karoline (Victoria Carmen Sonne), młoda pracownica fabryki, zachodzi w ciążę i z dnia na dzień ląduje na bruku. Gdy na swej drodze spotka Dagmar (nagrodzona w Gdyni Trine Dyrholm), charyzmatyczną właścicielkę nielegalnej agencji adopcyjnej, która zaoferuje jej schronienie i pracę w charakterze mamki, trafi w sam środek zagadkowych wydarzeń. Czy relacja między kobietami, początkowo oparta na zaufaniu, wytrzyma konfrontację z mrocznymi sekretami? Jak wiele można wybaczyć komuś, kto w najtrudniejszym momencie wyciągnął do ciebie pomocną dłoń? Karoline – a wraz z nią widzowie – zmuszona będzie do znalezienia odpowiedzi na pytanie o granice dobra i zła.
„Dziewczyna z igłą” to, jak pisze Variety, „film hipnotyzujący, brutalnie piękny i boleśnie aktualny”. Zdjęcia Michała Dymka, które zachwyciły jury pod przewodnictwem Cate Blanchett i dały mu zwycięstwo tegorocznego festiwalu EnergaCamerimage, hipnotyzują mrocznym pięknem i wciągają widza w pełną napięcia grę. Montaż Agnieszki Glińskiej oraz nagrodzone w Gdyni scenografia Jagny Dobesz i kostiumy Małgorzaty Fudali tworzą wizualny spektakl o uniwersalnym wymiarze. Jak pisze Cineuropa: „Dziewczyna z igłą” to „film, który przywraca wiarę w siłę kina jako narzędzia opowiadania historii, która nas zmienia”.
Koszmarek
Koszmarek mieszka w Zamku Groteski, gdzie opiekuje się innymi potworami. Samotny bohater, skrycie marząc o byciu kochanym i docenionym, opuszcza twierdzę i dołącza do grupy cyrkowej. Czy odnajdzie tam spełnienie?
Lisbon Story
Reżyser Friedrich Monroe (Patrick Bauchau) realizuje w Lizbonie dokumentalny film o tym mieście. W czasie zdjęć ogarnia go zwątpienie i wzywa na pomoc przyjaciela. Po przyjeździe na miejsce, Philip dowiaduje się, że jego przyjaciel - reżyser zaginął. Wim Wenders powraca w "Lisbon Story" do różnych motywów kina i własnej twórczości. Obraz jest nasycony ironią i humorem a wypełnia go muzyka z kręgu fado. Film jest opowieścią o mieście, o kulturze Portugalii, jest w nim również miejsce na uczucia wiążące ludzi, od solidarności zaczynając a na miłości kończąc.
Pragniemy przypomnieć, że w Kinie CK obowiązuje hasło „Kino, nie popcorn”, które oznacza, że stawiamy na seanse bez wszechobecnych chrupiących przekąsek oraz bloków reklamowych. Godziny seansów w naszym kinie są więc równoznaczne z rozpoczęciem projekcji filmowej. Prosimy o punktualne przybycie.
Pragniemy przypomnieć, że w Kinie CK obowiązuje hasło „Kino, nie popcorn”, które oznacza, że stawiamy na seanse bez wszechobecnych chrupiących przekąsek oraz bloków reklamowych. Godziny seansów w naszym kinie są więc równoznaczne z rozpoczęciem projekcji filmowej. Prosimy o punktualne przybycie.
Miss Moxy. Kocia ekipa
Kotka Moxy gubi się opiekunom podczas wakacji. Postanawia wziąć sprawy w swoje łapy i znaleźć drogę powrotną do domu. W rozśpiewanej podróży towarzyszą jej poczciwy pies Tuur i mądraliński ptak Ayo.
Niebo nad Berlinem
Anioł ma dość swojego eterycznego życia, polegającego na nadzorowaniu aktywności mieszkańców Berlina, i tęskni za namacalnymi radościami fizycznej egzystencji. Gdy zakochuje się w śmiertelniczce postanawia porzucić nieśmiertelność.
Pragniemy przypomnieć, że w Kinie CK obowiązuje hasło „Kino, nie popcorn”, które oznacza, że stawiamy na seanse bez wszechobecnych chrupiących przekąsek oraz bloków reklamowych. Godziny seansów w naszym kinie są więc równoznaczne z rozpoczęciem projekcji filmowej. Prosimy o punktualne przybycie.
Pragniemy przypomnieć, że w Kinie CK obowiązuje hasło „Kino, nie popcorn”, które oznacza, że stawiamy na seanse bez wszechobecnych chrupiących przekąsek oraz bloków reklamowych. Godziny seansów w naszym kinie są więc równoznaczne z rozpoczęciem projekcji filmowej. Prosimy o punktualne przybycie.
Otwarty Męski Krąg
Bezpieczna przestrzeń, krąg - nie jest terapią, ale może być jej wsparciem. To miejsce, w którym każdy mężczyzna ma tyle samo przestrzeni – niezależnie od tego, kim jest, co osiągnął, ile ma lat.
Możesz po prostu być. I mówić. I słuchać.
Co wyniesiesz:
-poczucie, że nie jesteś sam w tym, co przeżywasz,
-większą pewność siebie i spokój,
-nowe spojrzenie na swoje relacje,
-odwagę, by być sobą,
-doświadczenie braterstwa i wzajemnego szacunku
Prowadzenie: Grzegorz Kornet - Absolwent Kursu Radykalnego Wglądu, po szkoleniu z prowadzenia męskich kręgów. Propagator trzeźwego życia. Mężczyzna w codziennej podróży do odkrywania własnego „ja”. Rozwój to moja pasja, a moi synowie – moja radość.
Możesz po prostu być. I mówić. I słuchać.
Co wyniesiesz:
-poczucie, że nie jesteś sam w tym, co przeżywasz,
-większą pewność siebie i spokój,
-nowe spojrzenie na swoje relacje,
-odwagę, by być sobą,
-doświadczenie braterstwa i wzajemnego szacunku
Prowadzenie: Grzegorz Kornet - Absolwent Kursu Radykalnego Wglądu, po szkoleniu z prowadzenia męskich kręgów. Propagator trzeźwego życia. Mężczyzna w codziennej podróży do odkrywania własnego „ja”. Rozwój to moja pasja, a moi synowie – moja radość.
Przypadkiem napisałam książkę
Nina marzy, żeby zostać pisarką. Jej przewodnikiem po świecie powieści jest sąsiadka, artystka. Dziewczyna odkrywa, że jej własne życie staje się powieścią...
Sirât
Najbardziej wystrzałowy film tegorocznego festiwalu w Cannes, gdzie zasłużenie otrzymał Nagrodę Jury. Ojciec (świetny Sergi López) rozpaczliwie szuka córki na nielegalnych, pustynnych imprezach rave’owych w Maroku. Po kilku dniach tułaczki trafia na bandę kolorowych outsiderów i wraz z nimi zmierza tuż pod granicę z Mauretanią, gdzie sytuacja wymyka się spod kontroli… Sirât to odjazdowe połączenie survivalowego thrillera spod znaku Ceny strachu czy Mad Maxa z krytyczną perspektywą Zabriskie Point Antonioniego. Fenomenalnie nakręcony film autora pamiętnej Siły ognia Olivera Laxe trzyma w napięciu, zachwyca elektryzującą ścieżką dźwiękową Kangdinga Raya i nie daje o sobie zapomnieć. To film-przygoda, którego rewersem jest zaskakująca refleksja o współczesnym eskapizmie – polityka dopadnie nas zawsze i wszędzie, a otaczająca nas rzeczywistość to istne pole minowe (dosłownie).
Pragniemy przypomnieć, że w Kinie CK obowiązuje hasło „Kino, nie popcorn”, które oznacza, że stawiamy na seanse bez wszechobecnych chrupiących przekąsek oraz bloków reklamowych. Godziny seansów w naszym kinie są więc równoznaczne z rozpoczęciem projekcji filmowej. Prosimy o punktualne przybycie.
Pragniemy przypomnieć, że w Kinie CK obowiązuje hasło „Kino, nie popcorn”, które oznacza, że stawiamy na seanse bez wszechobecnych chrupiących przekąsek oraz bloków reklamowych. Godziny seansów w naszym kinie są więc równoznaczne z rozpoczęciem projekcji filmowej. Prosimy o punktualne przybycie.
Sny pełne dymu
„Sny pełne dymu” to prosta historia spotkania dwojga zupełnie różnych i dalekich sobie ludzi. Przypadek sprawia, że spędzają ze sobą kilka dni. Czasem tak się zdarza, że ci, którzy wydawali się nam całe życie bliscy i kochani stają się zupełnie obcy. A ci obcy niespodziewanie okazują się bardzo bliscy. Wystarczy popatrzeć sobie w oczy. Wtedy od razu sny robią się pełne dymu i chce się żyć.
Pragniemy przypomnieć, że w Kinie CK obowiązuje hasło „Kino, nie popcorn”, które oznacza, że stawiamy na seanse bez wszechobecnych chrupiących przekąsek oraz bloków reklamowych. Godziny seansów w naszym kinie są więc równoznaczne z rozpoczęciem projekcji filmowej. Prosimy o punktualne przybycie.
Pragniemy przypomnieć, że w Kinie CK obowiązuje hasło „Kino, nie popcorn”, które oznacza, że stawiamy na seanse bez wszechobecnych chrupiących przekąsek oraz bloków reklamowych. Godziny seansów w naszym kinie są więc równoznaczne z rozpoczęciem projekcji filmowej. Prosimy o punktualne przybycie.
Trzy miłości
Lena (Marta Nieradkiewicz), 40-letnia aktorka, świeżo po rozwodzie, chce ułożyć wszystko na nowo. Gotowa na zmiany, szybko wpada w objęcia tętniącej nocnym życiem Warszawy, a zaraz potem Kundla (Mieszko Chomka) – młodego, charyzmatycznego studenta. Ich związek to eksplozja namiętności, w której stopniowo rozmywają się granice między bliskością i pożądaniem. Tymczasem Jan (Marcin Czarnik), były mąż Leny i ceniony prawnik, nie potrafi pogodzić się z końcem ich małżeństwa. Aplikacja szpiegowska zainstalowana na telefonie Leny oraz wynajęte mieszkanie naprzeciw jej okien stają się narzędziami kontroli nad kobietą. Czy to jeszcze nieszczęśliwa miłość, czy już niebezpieczna obsesja? Balansując między romansem a thrillerem erotycznym, Grzegorzek tworzy zmysłowy, prowokujący – ale z charakterystyczną dla siebie szczyptą humoru – portret relacji we współczesnym świecie. To opowieść o tym, że miłość może być piękna, toksyczna, szalona i nieprzyzwoicie prawdziwa. A niektóre pary potrzebują trzeciej szansy.
W dniu 30.09 po seansie Trzy Miłości zapraszamy na Filmoterapię z Inspirą.
Filmoterapia z Inspirą to cykliczny projekt, który pokazuje, że kino to nie tylko źródło rozrywki, ale także potężne narzędzie do zgłębiania siebie. Filmy stają się metaforami naszych emocji, myśli, przekonań oraz relacji z innymi. W ich symbolice często odnajdujemy mechanizmy, które nami kierują, a bohaterowie na ekranie pomagają nam uporządkować nasze własne uczucia i reakcje na otaczający świat.
W ramach naszych spotkań zapraszamy do wspólnej rozmowy po seansie. To czas na dzielenie się odczuciami, refleksjami oraz pogłębioną analizę filmu. Razem spróbujemy poszukać odpowiedzi na pytania, które mogą się pojawić w trakcie oglądania, a także zmierzyć się z wątpliwościami i trudnymi emocjami, które film wywołuje.
Stwarzymy bezpieczną przestrzeń, w której każdy uczestnik będzie mógł swobodnie wyrazić swoją interpretację i wysłuchać spostrzeżeń innych. Obiecujemy, że to doświadczenie może być niezwykle wzbogacające.
Udział w dyskusji jest bezpłatny.
Jeśli chcesz wziąć udział tylko w dyskusji – zapraszamy! Można przyjść na spotkanie po zakończeniu filmu.
Współorganizacja: Fundacja Inspira i Kino CK - Centrum Kultury w Lublinie
Pragniemy przypomnieć, że w Kinie CK obowiązuje hasło „Kino, nie popcorn”, które oznacza, że stawiamy na seanse bez wszechobecnych chrupiących przekąsek oraz bloków reklamowych. Godziny seansów w naszym kinie są więc równoznaczne z rozpoczęciem projekcji filmowej. Prosimy o punktualne przybycie.
W dniu 30.09 po seansie Trzy Miłości zapraszamy na Filmoterapię z Inspirą.
Filmoterapia z Inspirą to cykliczny projekt, który pokazuje, że kino to nie tylko źródło rozrywki, ale także potężne narzędzie do zgłębiania siebie. Filmy stają się metaforami naszych emocji, myśli, przekonań oraz relacji z innymi. W ich symbolice często odnajdujemy mechanizmy, które nami kierują, a bohaterowie na ekranie pomagają nam uporządkować nasze własne uczucia i reakcje na otaczający świat.
W ramach naszych spotkań zapraszamy do wspólnej rozmowy po seansie. To czas na dzielenie się odczuciami, refleksjami oraz pogłębioną analizę filmu. Razem spróbujemy poszukać odpowiedzi na pytania, które mogą się pojawić w trakcie oglądania, a także zmierzyć się z wątpliwościami i trudnymi emocjami, które film wywołuje.
Stwarzymy bezpieczną przestrzeń, w której każdy uczestnik będzie mógł swobodnie wyrazić swoją interpretację i wysłuchać spostrzeżeń innych. Obiecujemy, że to doświadczenie może być niezwykle wzbogacające.
Udział w dyskusji jest bezpłatny.
Jeśli chcesz wziąć udział tylko w dyskusji – zapraszamy! Można przyjść na spotkanie po zakończeniu filmu.
Współorganizacja: Fundacja Inspira i Kino CK - Centrum Kultury w Lublinie
Pragniemy przypomnieć, że w Kinie CK obowiązuje hasło „Kino, nie popcorn”, które oznacza, że stawiamy na seanse bez wszechobecnych chrupiących przekąsek oraz bloków reklamowych. Godziny seansów w naszym kinie są więc równoznaczne z rozpoczęciem projekcji filmowej. Prosimy o punktualne przybycie.
Vincent. Legenda oceanu
Wieloryb Vincent próbuje odnaleźć swój głos. Walter towarzyszy mu w tej podróży w głąb siebie. Tylko wielorybi śpiew może uratować ocean przed całkowitą katastrofą.